ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
για την Στερεά Ελλάδα Πολίτες ενάντια στον Μνημόνιο
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
για την Στερεά Ελλάδα Πολίτες ενάντια στον Μνημόνιο
Ο τόπος μας, η Στερεά Ελλάδα :
Η ευημερία των αριθμών και η φτώχεια των ανθρώπων
Στον τόπο μας, στην Στερεά Ελλάδα «ευημερούν οι αριθμοί» :
Το κατά κεφαλήν εισόδημα ανέρχεται στο 105% του κοινοτικού μέσου όρου, και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας εντάσσεται στις ανεπτυγμένες περιφέρειας της Ευρώπης,
τις περιφέρειες του «Στόχου 2».
Ωστόσο σήμερα στην περιφέρεια οι άνθρωποι φτωχαίνουν και τα νοικοκυριά
τα βγάζουν πέρα δύσκολα.
Το βιοτικό επίπεδο και η ποιότητα ζωής καταγράφονται με αρνητικό πρόσημο.
Η ανεργία μαστίζει ιδιαίτερα τις παλιές βιομηχανικές και αστικές περιοχές : τη Θήβα, τη Χαλκίδα, το Αλιβέρι, το Μαντούδι, την Λαμία, την Αμφισσα, την Λιβαδειά, το Καρπενήσι...
Οι νέοι και οι νέες δεν βρίσκουν δουλειά, εγκαταλείπουν τον τόπο τους.
Η αγροτική παραγωγή φθίνει διαρκώς και το αγροτικό εισόδημα καταγράφει μείωση έως και
30% εν σχέση με πέρυσι. Τα χωριά και η ύπαιθρος ερημώνουν. Οι πόλεις δεν δίνουν πλέον καμιά διέξοδο.
Οι συνταξιούχοι ζουν στα όρια της φτώχειας. Οι φυσικοί πόροι της περιφέρειας και η ενέργεια δίδονται βορά στα μεγάλα συμφέροντα και στην κερδοσκοπία. Τα μεγάλα έργα έχουν σταματήσει.
Οι επιχειρήσεις κλείνουν. Η οικοδομική δραστηριότητα είναι στάσιμη.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν έχουν δουλειές, οι έμποροι καταγράφουν χαμηλότατους τζίρους.
Η σπονδυλική στήλη της τοπικής οικονομίας, η μικρή βιοτεχνία, αντέχει (για πόσο ακόμη), αλλά βρίσκεται αντιμέτωπη με την έλλειψη ρευστότητας.
Το ΕΣΠΑ και τα Τομεακά Συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα παραμένουν στάσιμα καθώς δεν μπορεί να διασφαλιστεί από πουθενά η συμμετοχή του ελληνικού κράτους.
Η περικοπή του Προγράμματος 7ημοσίων Επενδύσεων (Π7Ε) και η πολιτική των σκληρών δημοσιονομικών περιορισμών, υπονομεύει κάθε προοπτική ανάπτυξης.
Το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ύψους περίπου 800.000.000€, στον τρίτο χρόνο
υλοποίησης του, καταγράφει απογοητευτικά επίπεδα απορροφητικότητας παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες της Περιφέρειας να πείσει για το αντίθετο.
Το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» «καλύπτει» ήδη με τα
κονδύλια του τις προηγούμενες «γαλάζιες» κομματικές και πελατειακές υποσχέσεις. Αδυνατεί αντικειμενικά να δώσει πνοή στην ύπαιθρο και παραμένει «θύμα» της επιδοματικής πολιτικής.
Η ανυπαρξία αναπτυξιακής πνοής και πρωτοβουλιών στην περιφέρεια είναι εμφανής.
Οι άνθρωποι ζουν με την αβεβαιότητα, τον φόβο, το άγχος των δόσεων και της ακρίβειας, την αγωνία για την επόμενη μέρα.
Συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, ότι αλλιώς τα σχεδίασαν και αλλιώς τους ξημέρωσε τα τελευταία χρόνια.
Η πολιτική των κυβερνήσεων και η διάλυση της κοινωνικής συνοχής στην περιφέρεια
Εμείς εδώ, οι άνθρωποι της περιφέρειας ζούμε μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, των κερδοσκοπικών επιθέσεων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Ζούμε τις δραματικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, της οικονομικής πολιτικής που
ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία τριακονταετία.
Εμείς εδώ στην περιφέρεια όπου ευημερούν οι αριθμοί, βιώνουμε την διάλυση του
παραγωγικού ιστού της περιφέρειας, που καλλιέργησε το πολιτικό σύστημα στο όνομα του εύκολου πλουτισμού, του αεριτζίδικου και εύκολου χρήματος.
Ζούμε την απώλεια της ανταγωνιστικότητας σε όλα τα επίπεδα, στα προϊόντα, στην παραγωγή, στις υπηρεσίες.
Η περιφέρεια μαζί με την χώρα μας, βρίσκεται σχεδόν σε κατάσταση κατάρρευσης, αφού όλα τα βασικά προβλήματα ή αντιμετωπίζονται με εντελώς λανθασμένο τρόπο, ή δεν αντιμετωπίζονται καθόλου.
Αποτέλεσμα, η αύξηση των οικονομικών ανισορροπιών, της ανεργίας και της
φτώχειας, η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και του αποκλεισμού, η διάλυση της
κοινωνικής συνοχής.
Οι περιφερειακές εκλογές και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση
Στις αυτοδιοικητικές-περιφερειακές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου 2010 θα προσέλθουν περίπου 450.000 κάτοικοι της περιφέρειας, υπό τη βαριά σκιά της βαθειάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης,που αγγίζει πια τις ζωές μας, προκαλώντας φόβο και ανησυχία για το αύριο.
Υπάρχει ο κίνδυνος η διοικητική μεταρρύθμιση (νόμος 3852/2010-Πρόγραμμα Καλλικράτης) να
επιβληθεί «στα μουγκά», όπως «σχεδιάστηκε» από την κυβέρνηση, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τις στοχεύσεις των ισχυρών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων του συστήματος.
Υπάρχει ο κίνδυνος η αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση να εξελιχθεί σε άλλο ένα πολιτικό
θέατρο χωρίς περιεχόμενο, όπως υπήρξε και η, καταργούμενη τώρα, «Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση».
Η χώρα ζει στην δίνη του περίφημου «Μνημονίου».