Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Περιοδεία του γραμματέα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Δ. Βίτσα στην Ευρυτανία, με την συμμετοχή του Νίκου Στουπή

Περιοδεία στην Ευρυτανία πραγματοποιεί την Δευτέρα 28/2/2011 και την Τρίτη 01/03/2011 κλιμάκιο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με επικεφαλής τον Γραμματέα της ΚΠΕ Δημήτρη Βίτσα, τον Νίκο Στουπή επικεφαλή της αυτοδιοικητικής παράταξης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ –Πολίτες ενά-ντια στο Μνημότνιο, τον Π. Ρήγα μέλος της ΚΠΕ και τον υπ. αντιπεριφερειάρχη Σταύρο Κοσμά.

Το πρόγραμμα της περιοδείας περιλαμβάνει :
Δευτέρα 28-2-2011 ώρα 7.00 μ.μ. : Συγκέντρωση μελών και φίλων του ΣΥΝ

Τρίτη 01-03-2011
  • 9.30 π.μ. : Επίσκεψη στον Δήμο Καρπενησίου και συζήτηση με τον δήμαρχο Καρπενησίου για τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της περιοχής.   
  • 11.00 π.μ.  : Επίσκεψη στο ΤΕΙ Καρπενησίου  και στο ΚΤΕΛ Ευρυτανίας  
  • 12.30 μ.μ. : Επίσκεψη στο Νοσοκομείο του Καρπενησίου   
  • 13.30 μ.μ. : Επίσκεψη στον Αντιπεριφερειάρχη Β. Καραμπά για τα θέματα της Ευρυτανίας.  
  • 14.30 μ.μ. : Συνέντευξη στα Τοπικά ΜΜΕ

Ν.Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
Περιφερειακό Συμβούλιο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ  Στερεάς Ελλάδας


Περιοδεία του γραμματέα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Δημ. Βίτσα στην Ευρυτανία, με την συμμετοχή του Νίκου Στουπή  επικεφαλή της περιφερειακής αυτοδιοικητικής παράταξης ΡΙΖΟΣΣΕ, του Σταύρου Κοσμά και του Π. Ρήγα της Κ.Π.Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Περιοδεία στην Ευρυτανία πραγματοποιεί την Δευτέρα 28 και την Τρίτη 1/3/2011 κλιμάκιο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με επικεφαλής τον Γραμματέα της ΚΠΕ Δημήτρη Βίτσα, τον Νίκο Στουπή επικεφαλή της αυτοδιοικητικής παράταξης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ –Πολίτες ενάντια στο Μνημόνιο, τον υπ. αντιπεριφερειάρχη Σταύρο Κοσμά και τον Πάνο Ρήγα μέλος της ΚΠΕ.
Το πρόγραμμα της περιοδείας περιλαμβάνει επισκέψεις και συζήτηση με τους τοπικούς φορείς του Καρπενησίου, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το Νοσοκομείο, το ΚΤΕΛ, το ΤΕΙ κ.λ.π. με στόχο την καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και την παρουσίαση των θέσεων  του κόμματος.
Η περιοδεία εντάσσεται στην καμπάνια που πραγματοποιεί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ για την παρουσίαση των θέσεων του για την Οικονομική πολιτική, το Μνημόνιο καθώς επίσης και για την συνδιαμόρφωση του προγράμματος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στα θέματα της περιφερειακής πολιτικής. 
Την Δευτέρα 28/2/2011, θα πραγματοποιηθεί ευρεία σύσκεψη των μελών και φίλων του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της Ευρυτανίας στην οποία θα μιλήσει ο Δημήτρης Βίτσας. 


Το γραφείο Τύπου

Ν.Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
Περιφερειακό Συμβούλιο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ  Στερεάς Ελλάδας

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ … και το «Μετέωρο Βήμα» του κ. Περιφερειάρχη!


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ …
και το «Μετέωρο Βήμα» του κ. Περιφερειάρχη!

Τελευταίο ( ως 27ο θέμα)  της ημερήσιας διάταξης, ημέρα Τσικνοπέμπτη,  μετά από οχτώμισι ώρες συνεδρίασης, αφού όλη η αντιπολίτευση εγγράφως είχε πιέσει ώστε να συζητηθεί το θέμα των διοδίων στο Περιφερειακό Συμβούλιο,  και προφανώς κάτω από την δυναμική  των γεγονότων που έχει δημιουργήσει το κίνημα για ελεύθερους από διόδια δρόμους, ο κ. Περιφερειάρχης εισηγήθηκε προφορικά την λήψη απόφασης  προσπαθώντας να ισορροπήσει «στηριγμένος σε δύο βάρκες»:
να ικανοποιήσει το αίσθημα δικαίου των αγωνιζόμενων συμπολιτών μας, χωρίς όμως να θίξει τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων  και την κυβερνητική πολιτική που έχει αποφασίσει να υπηρετήσει.
 Έτσι όμως:
·   μπορεί να υιοθέτησε τα δευτερεύοντα αιτήματα της Ολοκλήρωσης του παράπλευρου και δευτερεύοντος εθνικού οδικού δικτύου και της Ελεύθερης διέλευσης με κάρτες στους κατοίκους των δήμων που διέρχεται η ΠΑΘΕ,
·   μπορεί να υιοθέτησε την πρόταση της παράταξής μας να μην αποδεχτούμε νέους σταθμούς διοδίων στην επικράτεια της Περιφέρειας και ιδιαίτερα στην Εύβοια,
·   μπορεί να έκφρασε την αντίθεσή του στην ποινικοποίηση των αγωνιζόμενων «δεν πληρώνω», θέματα σίγουρα θετικά
ταυτόχρονα όμως:
·    αρνήθηκε να εκφραστεί  η πολιτική συμπαράσταση του Περιφερειακού Συμβουλίου στο κίνημα ενάντια στα διόδια, και δεν δέχτηκε να συνδράμει νομικά τους όποιους πολίτες της Περιφέρειας μας διωχθούν ποινικά
·    δεν υιοθέτησε το κύριο αίτημα για ελεύθερους χωρίς διόδια Εθνικούς δρόμους - περιουσία του Ελληνικού λαού-, που τους έχει πληρώσει στο δεκαπλάσιο της αξίας τους με τους υπέρογκους φόρους στα καύσιμα, στα τέλη κυκλοφορίας και συνολικά
·    δεν τοποθετήθηκε στον απαράδεκτο τρόπο που παραδίδεται η κατασκευή των δρόμων στο ιδιωτικό κεφάλαιο και στο θέμα της μείωσης της τιμής των διοδίων
·    αρνήθηκε να διεκδικήσει νομικά τις καθυστερήσεις στο παράπλευρο οδικό δίκτυο,
·    υιοθέτησε ως δήθεν πιο δίκαιο τρόπο αυτόν των ηλεκτρονικών διοδίων, «δίδοντας πάσα» στην κυβέρνηση και υπονομεύοντας τον αγώνα του κινήματος ενάντια στα διόδια.
Έτσι όμως ο κ. Περιφερειάρχης αυτοακύρωσε  τις όποιες θετικές προσεγγίσεις διατύπωσε στην εισήγησή του, αποδεικνύοντας πως το πραγματικό του κίνητρο δεν ήταν να συνδράμει στο δυνάμωμα του αγώνα για ελεύθερα διόδια, αλλά ο λαϊκισμός και ξεθύμασμά του.
Νάναι σίγουρος όμως πως δεν θα ξεμπερδέψει έτσι εύκολα με το  κίνημα των διοδίων.   


26-02-2011
Το Γραφείο Τύπου
Της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
για την Στερεά Ελλάδα

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Περιοδεία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χουντή Ν. στην Εύβοια


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Περιοδεία την Τρίτη 22 Φλεβάρη 2011 στην Εύβοια πραγματοποίησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής, με τον Νίκο Στουπή, επικεφαλή της παράταξης ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ –Πολίτες ενάντια στο Μνημόνιο με την συμμετοχή στελεχών της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς και με κλιμάκιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Συνασπισμού Εύβοιας,
Το κλιμάκιο είχε διαδοχικές συναντήσεις με τον Δήμο Κύμης Αλιβερίου, το εργοστάσιο ΑΗΣ-Αλιβερίου, με την Συντονιστική Επιτροπή κατά της καύσης  RDF και  με τον  Σύλλογο προστασίας του Περιβάλλοντος Αλιβερίου και Περιχώρων. 

Το πρωί το κλιμάκιο επισκέφτηκε το εργοστάσιο ΑΗΣ-Αλιβερίου όπου και μίλησε σε εργαζομένους του εργοστασίου. Ακολούθησε συνάντηση με την Συντονιστική Επιτροπή κατά της καύσης  RDF και  με τον  Σύλλογο προστασίας του Περιβάλλοντος Αλιβερίου και Περιχώρων με θέμα την παρουσίαση της πρότασης τους για τη δημιουργία του  Πρότυπου Πράσινου Ενεργειακού Κέντρου. 
Στη συνέχεια είχε συνάντηση με τους εργαζομένους -συμβασιούχους του Δήμου Χαλκιδέων ,στην  Χαλκίδαεκφράζοντας τη συμπαράσταση του στον αγώνα που κάνουν για να μην απολυθούν.

Το βράδυ ο Νικος Χουντής μίλησε σε συγκέντρωση του Συνασπισμού  στη Χαλκίδα όπου μεταξύ άλλων είπε τα εξής :
«Η κυρία Μέρκελ παίζει το ρόλο της «νοικοκυράς» της Ε.Ε».
«Οι πολιτικές επιλογές των κυρίαρχων τάξεων οδηγούν στην κινεζοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών»
Η κρίση που βιώνει η Ελλάδα αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολο της είναι κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Η κρίση είναι αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των αγορών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της απουσίας πολιτικών κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Το μνημόνιο είναι η επιλογή των κυρίαρχων ελίτ της Ευρώπης και της Ελλάδας για την κατεδάφιση και ακύρωση του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, είναι ο προάγγελος για το τι θα ακολουθήσει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Οι επιλογές των κυρίαρχων τάξεων με πρωταγωνίστρια την κ. Μέρκελ που παίζει τον ρόλο της «νοικοκυράς» στην Ε.Ε.,  έχουν ως στόχο και αποτέλεσμα την  κινεζοποίηση των κοινωνιών της Ευρώπης στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, την αυταρχικοποίηση, την κατάργηση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας και νομιμοποίησης». 
Καταλήγοντας στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής τόνισε:
«Δεν υπάρχουν μονόδρομοι, υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές και λύσεις, προοδευτικές προς όφελος του λαού, προς όφελος της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής. Προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων,  η μαζική συμμετοχή, η αλληλεγγύη  και η συσπείρωση όλων των δυνάμεων της αριστεράς που θα δώσουν στον έλληνα εργαζόμενο την αυτοπεποίθηση για αγώνα και το όραμα για μια άλλη πολιτική, για μια άλλη Ευρώπη, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων».

Το Γραφείο Τύπου
23.02.2011

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Πρόταση για τον περιφερειακό συμπαραστάτη

ΠΡΟΣ
κ. ΚΛ. ΠΕΡΓΑΝΤΑ , Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας
                                Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
κ. ΑΘ. ΧΕΙΜΑΡΑ, Επικεφαλή μείζονος αντιπολίτευσης Περ. Συμβουλίου
κ. Γ. ΜΑΡΙΝΟ, Ν. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Δ. ΣΠΑΝΟΥΔΗ,  Επικεφαλείς ελάσσονος αντιπολίτευσης Περιφερειακού  Συμβουλίου.

Αγαπητοί κύριοι,
Όπως θα γνωρίζετε, σύμφωνα με το άρθρο 179 του Ν. 3852/2010 (Καλλικράτης), «με απόφαση του εριφερειακού συμβουλίου, η οποία λαμβάνεται με μυστική ψηφοφορία και με πλειοψηφία των δύο τρίτων (2/3) του συνόλου των μελών του, επιλέγεται πολίτης που αποτελεί προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους ως περιφερειακός συμπαραστάτης του πολίτη και της επιχείρησης.
Η σχετική διαδικασία πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε αποκλειστική προθεσμία δύο (2) μηνών από την εγκατάσταση των περιφερειακών αρχών».
Ο νέος αυτός θεσμός θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει ένα προστάτη και ένα σοβαρό στήριγμα για τους απλούς πολίτες, τοπικούς φορείς ή επιχειρήσεις απέναντι σε πράξεις κακοδιοίκσης ή αυθαιρεσίας των υπηρεσιών της περιφέρειας, των νομικών προσώπων και των επιχειρήσεών της.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Προτάσεις για τις επιτροπές του Περιφερειακού Συμβουλίου

ΠΡΟΣ
κ. ΚΛ. ΠΕΡΓΑΝΤΑ, Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας
                                Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
κ. ΑΘ. ΧΕΙΜΑΡΑ, Επικεφαλή μείζονος αντιπολίτευσης Περ. Συμβουλίου
κ. Γ. ΜΑΡΙΝΟ, Ν. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Δ. ΣΠΑΝΟΥΔΗ,  Επικεφαλείς ελάσσονος αντιπολίτευσης Περ. Συμβουλίου
κ.κ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ

«ΘΕΜΑ: ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ»
Αγαπητοί κύριοι,
Σύμφωνα με το άρθρο 164 του Ν, 3852/2010 (Καλλικράτης) δίνεται στο Περιφερειακό Συμβούλιο η δυνατότητα για «σύσταση έως και δύο (2) επιτροπών, στις οποίες το συμβούλιο μεταβιβάζει αρμοδιότητές του για συγκεκριμένους τομείς περιφερειακής πολιτικής, που ορίζονται από αυτό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες της οικείας περιφέρειας».
Σαν περιφερειακή παράταξη «Ριζοσπαστική και Οικολογική Συνεργασία» θεωρούμε ότι η Ολομέλεια του Περιφερειακού Συμβουλίου πρέπει να είναι το κυρίαρχο, ουσιαστικό και αποφασιστικό όργανο για όλες τις σοβαρές υποθέσεις που απασχολούν τη περιφέρεια.

Προτάσεις της παράταξης «Ριζοσπαστική-Οικολογική Συνεργασία Πολίτες Ενάντια στο Μνημόνιο» για τα θέματα συζήτησης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας

Ανοικτή επιστολή του Νίκου Στουπή στο Περιφερειακό Συμβούλιο

ΠΡΟΣ
κ. ΚΛ. ΠΕΡΓΑΝΤΑ , Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας
                                  κ. Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
κ. ΑΘ. ΧΕΙΜΑΡΑ, Επικεφαλή μείζονος αντιπολίτευσης Περ. Συμβουλίου
κ. Γ. ΜΑΡΙΝΟ, Ν. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Δ. ΣΠΑΝΟΥΔΗ,  Επικεφαλής ελάσσονος αντιπολίτευσης Περ. Συμβουλίου
κ.κ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ

«ΘΕΜΑ: Προτάσεις για θέματα  Ημερήσιας  διάταξης κατά την επερχόμενη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου»
Αγαπητοί κύριοι,
Πρωταρχικά θεωρούμε πως έχει καθυστερήσει ήδη η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου την στιγμή που οξυμένα προβλήματα πλήττουν  την Περιφέρεια μας και τον λαό της, την στιγμή μάλιστα που σε άλλες Περιφέρειες έχουν πραγματοποιηθεί οι μηνιάτικες συνεδριάσεις.
Κατανοούμε το επείγον της ενασχόλησής σας  με τα θέματα Διοικητικής Συγκρότησης, ωστόσο, φρονούμε πως το Συμβούλιο οφείλει να έχει μια αυτόνομη αποφασιστική λειτουργία σχεδιασμού και ελέγχου, πολύ περισσότερο οφείλει  να προωθεί διαδικασίες συλλογικότητας σε κρίσιμες περιόδους αιχμής .
Δια της παρούσης θα θέλαμε να σας ενημερώνουμε για τις προτάσεις μας σε επείγοντα θέματα που θεωρούμε πως είναι ανάγκη, πέραν αυτών που ο Οδικός Χάρτης του ΥΠΕΣΑΗΔ προβλέπει, να αποτελέσουν θέματα Ημερήσιας Διάταξης στην επόμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου χωρίς  η απαρίθμησή τους να συνιστά και ανάλογη ιεράρχηση.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Ο κ. Περγαντάς να λειτουργήσει ως επικεφαλής του όλου Συμβουλίου και όχι ως απλός ηγέτης της πλειοψηφούσης παρατάξεώς του, όπως λειτούργησε σήμερα.


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

        


ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ;;;
ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ!

Με αφορμή την γκάφα  της «κατά λάθος» κλήσης – μέσω ανακοίνωσης στον Τύπο αλλά και τηλεφωνικής πρόσκλησης από την γραμματεία –  από τον  Περιφερειάρχη κ. Περγαντά για συνάντηση εργασίας, και ανταπόκρισης του συνόλου των Περιφερειακών Συμβούλων Εύβοιας κατά την επίσκεψή του στην Νομαρχιακό Μέγαρο Χαλκίδας που πραγματοποιήθηκε στις 10/2/2011, που τελικά απεδείχθη πως ήταν  Παραταξιακή Σύσκεψη του συνδυασμού του , ο Περιφερειακός Σύμβουλος Εύβοιας    και επικεφαλής της «Ριζοσπαστικής και Οικολογικής Συνεργασίας» κ. Νίκος Στουπής δήλωσε:

«Προφανώς τα λάθη ή οι παρανοήσεις είναι ανθρώπινο στοιχείο και δικαιολογήσιμο , ιδιαίτερα αν αφορά υπαλλήλους, και επί αυτού δεν τίθεται θέμα , ανεξάρτητα της όποιας ταλαιπωρίας υπέστη-σαν,  ιδιαίτερα αυτοί ,που προέρχονται από τις απομακρυσμένες Περιοχές.

Το σοβαρό της υπόθεσης  βρίσκεται στο γεγονός  ότι ο Περιφερειάρχης άνοιξε άθελά του το μέγα δημοκρατικό θέμα της έστω και άτυπης λειτουργίας οργάνου των Περιφερειακών Συμβούλων και εκπροσώπων των Παρατάξεων σε επίπεδο Νομαρχιακής Ενότητας σαν μέτρο ενίσχυσης των Δημοκρατικών Διαδικασιών στην λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου , της Συλλογικότητας και
Αποτελεσματικότητας του,  σαν αντισταθμιστικό μέτρο στην  αντιδημοκρατική πρόβλεψη του Καλλικράτη να προβλέπει το ανεξέλεγκτο  της Διοίκησης σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα μέσω των Αντιπεριφερειαρχών.
Πολιτικό είναι το θέμα και αφορά τον κ. Περγαντά να λειτουργήσει ως επικεφαλής του όλου Συμβουλίου και όχι ως απλός ηγέτης της πλειοψηφούσης παρατάξεώς του, όπως λειτούργησε σήμερα. Να βρίσκει τον επιπλέον χρόνο  για συναντήσεις όχι μόνο με την θρησκευτική ηγεσία ενός Νομού ( θεμιτό)  αλλά πρωτευόντως  για την πολιτική ηγεσία της Περιφέρειας  της οποίας προΐσταται. Να διαλέγει την διαβούλευση με την μειοψηφία, ιδιαίτερα αν καθυστερεί να συγκαλέσει συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Η πρόταση της παράταξής μας για το συγκεκριμένο θέμα, που του έχει διαβιβαστεί ανάμεσα σε άλλες με το έγγραφο «Για μια δημοκρατική λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου» βρίσκεται στο συρτάρι του.
 Ιδού η ρόδος! 
 Έτσι θα πείσει και όλους εμάς της μειοψηφίας που βρεθήκαμε συνεπείς στο ραντεβού μας επειδή ακριβώς  το βρήκαμε « πολύ ωραίο».
Θα αποδείξει πως «μπορεί να το κάνει και αληθινό;».

10-02-2011
Το Γραφείο Τύπου
Της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
για την Στερεά Ελλάδα

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Η Ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού και Αντιπροέδρου του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Αλέξη Τσίπρα

Επιτρέψτε μου εισαγωγικά να εκφράσω την συμπαράστασή μας, την αλληλεγγύη μας στον Ιαπωνικό λαό, που σκληρά δοκιμάζετε τούτες τις στιγμές, αφού επλήγη από μια πρωτοφανή φυσική καταστροφή, που αφήνει πίσω της ανυπολόγιστες ζημιές με πολλά ανθρωπινά θύματα.
Την ίδια ώρα, όμως να εκφράσουμε και την ανησυχία μας για τις καταστροφές που υπέστησαν πυρηνικές εγκαταστάσεις, των οποίων το μέγεθος δεν έχει αποκαλυφθεί πλήρως.
Εικοσιπέντε χρόνια μετά το καταστροφικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ επανέρχεται εντονότατα στο προσκήνιο το ζήτημα της ασφάλειας των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, τα οποία πληθαίνουν και στην ευρύτερη περιοχή μας.
Και με αυτόν το τραγικό τρόπο, επαληθεύεται η εκτίμησή μας πως η πιο αποτελεσματική ασφάλεια από τα πυρηνικά είναι η κατάργησή τους.
Ας ευχηθούμε τουλάχιστον να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα. 
Στα του συνεδρίου τώρα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, το συνέδριό μας φτάνει στο τέλος του και θα ήθελα να συγχαρώ και να ευχαριστήσω όλους και όλες όσους δούλεψαν για την επιτυχία του. 
Η Ευρωπαϊκή αριστερά, αυτές τις τρεις μέρες είχε τη δυνατότητα να ανταλλάξει πληροφορίες και ιδέες και κυρίως να συνειδητοποιήσει ότι κοινή είναι η κρίση, κοινός ο αγώνας, κοινή και η λύση για την οποία αξίζει να αγωνιστούμε.
Κυρίως όμως αυτό το τριήμερο ήταν μια σημαντική ευκαιρία, όχι μόνο για όσους παρακολούθησαν από κοντά τις εργασίες ή από το διαδίκτυο -μιας και μεταδίδονταν απευθείας σε τέσσερις γλώσσες και το παρακολούθησαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης και όχι μόνο- αλλά ήταν σημαντική ευκαιρία και για να πείσουμε την ευρύτερη κοινή γνώμη ότι η Ευρωπαϊκή αριστερά είναι παρούσα στις εξελίξεις.
Έχει πρόταση για τη κρίση του χρέους και παλεύει ενωμένη για την έξοδο από τη κρίση, για μια άλλη προοπτική για Ευρωπαϊκούς λαούς από αυτή της μόνιμης λιτότητας και της κοινωνικών ανισοτήτων που προδιαγράφουν σήμερα οι κυρίαρχες δυνάμεις της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Κυρίως όμως είναι μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι όλα όσα μας λένε περί μονόδρομων είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Η επιλογή της λιτότητας και των μνημονίων, δεν είναι μονόδρομος. Είναι πολιτική επιλογή.
Ας δούμε το παράδειγμα της Ελλάδας που πολύ εύστοχα επισημάνθηκε ότι αποτελεί και το πειραματόζωο για τις μελλοντικές εξελίξεις που θα αφορούν, πρώτα τις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας και αργότερα ολόκληρη την Ευρώπη.
Όπως πολύ εύγλωττα απέδειξε, ο σύντροφος Τσακαλώτος, σε μια απολαυστική τοποθέτηση χθές το πρωί. Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση στην Ελλάδα επιχείρησαν να διαχειριστούν τη συζήτηση για τα αίτια της κρίσης χρέους, προκειμένου να ενοχοποιήσουν την ελληνική κοινωνία.
Επιχείρησαν να φορτώσουν το πρόβλημα στους μεγάλους μισθούς του δημοσίου και στο σπάταλο κοινωνικό κράτος.
Για να στηρίξουν την άποψη αυτή προέβάλλαν μέσα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ χτυπητά, όσο και μεμονωμένα παραδείγματα σπατάλης και διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.
Με το επιχείρημα ότι η αδιαφάνεια και η διαφθορά που τα δύο κόμματα εξουσίας εδραίωσαν στην χώρα μας επί δεκαετίες, ήταν διάχυτη, επιχείρησαν να εδραιώσουν την αντίληψη ότι όλοι φταίμε για τη κρίση γιατί ?μαζί τα φάγαμε?.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, όμως, έμειναν εκτός συζήτησης τα κραυγαλέα κρούσματα των τελευταίων χρόνων κυβερνητικής διαφθοράς και διαπλοκής πολιτικής- οικονομικής εξουσίας και ΜΜΕ, τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν τα ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα από συμβάσεις με το δημόσιο, και η σκανδαλώδης φορολογική ασυλία του κεφαλαίου και του συσσωρευμένου πλούτου στην χώρα μας.
Αυτή η επιχείρηση διαστρέβλωσης είχε συγκεκριμένο στόχο:
Να δημιουργήσει το έδαφος για να προωθηθούν οι περίφημες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», όπως κομψά αποκαλείται η λεηλασία των χαμηλότερων εισοδημάτων, η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, η κατάργηση κάθε νομοθετικής προστασίας στην εργασία και η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. 
Τα μέτρα αυτά βέβαια, δεν είναι καινούρια. Υπάρχουν στον σχεδιασμό των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και πολλά χρόνια. Αποτυπώθηκαν με μεγάλη ευκρίνεια στην ατζέντα της Λισσαβόνας.
Αλλά πριν από την κρίση, δεν υπήρχε η δυνατότητα να προωθηθούν, χωρίς να προκαλέσουν δυναμικές και μαζικές κοινωνικές αντιστάσεις.
Η κρίση του χρέους ήταν μια καινούρια ευκαιρία για το ξήλωμα του κοινωνικού συμβολαίου.
Και η Ελλάδα, ευρισκόμενη σε αδυναμία δανεισμού, έγινε το πειραματόζωο ενός εγχειρήματος που σήμερα, με το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» εξάγεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Σήμερα, με το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» (που όπως προείπα είναι το Ευρωπαικό Μνημόνιο), ολόκληρη η Ευρώπη μπαίνει στην θέση της Ελλάδας. Δηλαδή σε έναν φαύλο κύκλο χρέους – ύφεσης – ανεργίας, μέσα από τον οποίο  κανένα απολύτως δημοσιονομικό πρόβλημα δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί.
Αυτό το Ευρωπαικό Μνημόνιο, θα μειώνει μισθούς και συντάξεις ανεξαρτήτως της ύπαρξης δημοσιονομικών προβλημάτων. Με το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας.
Και θα απαιτεί διαρκείς θυσίες από τους λαούς στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας και της εξυπηρέτησης του χρέους.
Και έρχονται σήμερα και πανηγυρίζουν και από πάνω για  τη χθεσινοβραδινή τραγωδία των Βρυξελών.
Η επιμήκυνση ήταν αυτονόητη. Δεν γίνονταν να μη συμβεί. Θα ήταν αδύνατον να αποπληρωθούν τα 110 δις μέσα στην διετία 2014, 2015. Το ξέρανε όσοι μας δανείζουν. Για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους έπρεπε να γίνει επιμήκυνση.
Άρα δεν είναι κάτι που η κυβέρνηση κατέκτησε.
Έρχεται πακέτο. Μαζί με νέα μέτρα, νέα μνημόνια, ιδιωτικοποιήσεις ασύλληπτου εύρους, και με την υπογραφή της χώρας στο Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας.
Αυτό ήταν το πακέτο για το οποίο μιλούσε ο κ. Παπανδρέου;
Πραγματικά μερικές φορές η Ελληνική κυβέρνηση έχει τέτοιο ζήλο, που η κ. Μέρκελ προσπαθεί να τη συγκρατήσει.
Εδώ λοιπόν έρχεται η αριστερά της Ευρώπης μπροστά στο ιστορικό της καθήκον.
Να αποτρέψει αυτές τις αλλαγές, και να δημιουργήσει μια συμμαχία με τις ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις  για αλλαγή πορείας.
Για έξοδο από μια κρίση, η οποία όσο βαθαίνει τόσο πιο επιθετικές κάνει τις διαθέσεις της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου.
Αλλά και για να ανοίξει έναν νέο δρόμο ανάπτυξης, στο επίκεντρο της οποίας δεν θα είναι το κέρδος των αγορών, αλλά οι κοινωνικές ανάγκες, η αλληλεγγύη, η περιβαλλοντική προστασία και η διεύρυνση των δημόσιων αγαθών.
Με αυτή την έννοια, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας αυτός δίνεται τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Λύσεις καθαρά εθνικές στο σημερινό πρόβλημα δεν υπάρχουν. Άλλα ούτε και λύσεις που θα πέσουν από τον ουρανό, θα έρθουν απέξω, χωρίς τη πάλη για αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών σε κάθε χώρα ξεχωριστά.
Οι ταξικές συγκρούσεις εκδηλώνονται κύρια σε εθνικό επίπεδο, είναι σφοδρές και οφείλουμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.
Από την άλλη όμως, δεν  μπορεί να αγνοούμε ότι το κεφάλαιο  και οι αγορές έχουν διεθνοποιηθεί.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε ότι η κρίση είναι παγκοσμιοποιημένη άρα και οι απαντήσεις πρέπει να έχουν και διεθνή συντονισμό και στόχο δράσης και διεκδίκησης παγκόσμιο.
Αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινάς. Να ξεκινήσουμε λοιπόν από το τοπικό και εθνικό επίπεδο και να συντονίσουμε, να συνδέσουμε τις αντιστάσεις σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο.
Με συντονισμένες δράσεις, διαδηλώσεις και απεργίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Και εδώ είναι ο σημαντικός ρόλος της ευρωπαικής αριστεράς. ¨Όχι μόνο να συζητά αλλά και να δρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Να συντονίζει τη δράση των κινημάτων.
Να οργανώνει διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να οργανώνει ακόμα και κοινές διαδηλώσεις, να προτείνει κοινές πανευρωπαϊκές απεργίες, να αγωνίζεται για μια γενικευμένη ευρωπαϊκή εξέγερση των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης ενάντια στην πολιτική του κοινωνικού ολοκληρωτισμού που σήμερα προωθείται από την οικονομική και πολιτική ευρωπαϊκή ελίτ. 
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου ότι στις 25 Μάρτη, στις Βρυξέλες οι ηγέτες των ευρωπαϊκών καρτών θα αποφασίζουν ένα τόσο μεγάλο πισωγύρισμα για τους λαούς της Ευρώπης και θα το κάνουν χωρίς καμία ενόχληση από τα κινήματα, τα συνδικάτα.
Μου είναι αδιανόητο να μην μπορεί να οργανωθεί τη μέρα εκείνη μια μεγάλη πανευρωπαική κινητοποίηση και απεργία που να παραλύσει όλες τις ευρωπαικές πρωτεύουσες.
Γιατί καλές οι εναλλακτικές προτάσεις και οι αριστερές απαντήσεις αλλά αν δε γίνονται προτάγματα διεκδίκησης του λαϊκού κινήματος. Αν δεν έχουν ως στόχο αλλά και ως προϋπόθεση την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν και οι προτάσεις αυτές θα μείνουν στα συνέδριά μας.
Πριν κάνω λοιπόν την απόπειρα να κωδικοποιήσω ένα σχέδιο βασικών στόχων της ευρωπαϊκής αριστεράς απέναντι στη κρίση, επιτρέψτε ορισμένες κρίσιμες επισημάνσεις.
Καμία πρόταση δεν προχωρά χωρίς πολιτικό υποκείμενο διεκδίκησης. Χωρίς λαϊκό κίνημα και χωρίς ισχυρό κόμμα και πολιτικές συμμαχίες και πλειοψηφίες.
Αλλιώς ακόμα και η φαινομενικά πιο αριστερή πρόταση μπορεί να γίνει εργαλείο στα χέρια του αντιπάλου. Αυτό όμως δε σημαίνει να φτάσεις και στο άλλο άκρο. Να αγνοήσεις την αξία ανάδειξης αριστερών εναλλακτικών προτάσεων στη κρίση, όπως για παράδειγμα κάνει το ΚΚ στην Ελλάδα.
Καταθέτοντας όμως εναλλακτικές λύσεις και προσπαθώντας αυτές να γίνουν υπόθεση διεκδίκησης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, δημιουργείς τις αναγκαίες κοινωνικές συμμαχίες προκειμένου να αλλάξουν οι συσχετισμοί.  
Συνεπώς το δίλημμα προτάσεις ή κοινωνικές αντιστάσεις είναι ψευδές. Το ένα δυναμώνει το άλλο, και μας οδηγεί διαρκώς σε καλύτερες θέσεις.
Οι εναλλακτικές προτάσεις-διεκδικήσεις της αριστερά αποτελούν σκαλοπάτι για την αναζήτηση συνολικής προοδευτικής διεξόδου, σκαλοπάτι για την συνολική αλλαγή – ανατροπή του μοντέλου παραγωγής και οικονομίας που γεννά την κρίση.
Είναι προτάσεις που ανοίγουν το δρόμο για την υπέρβαση της οικονομίας των αγορών στην κατεύθυνση μιας οικονομίας των ανθρώπινων και των κοινωνικών αναγκών.
Υπο αυτή την έννοια οι δικές μας προτάσεις και το δικό μας σχέδιο δεν μπορεί να έχει σχέση με τα σχέδια που επεξεργάζονται σήμερα οι κυρίαρχοι κύκλοι σε ευρωπαικό επίπεδο, ακόμα και αν πολλές φορές η ορολογία παραπλανεί όπως για παράδειγμα η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Η αναδιάρθρωση είναι μια διαδικασία που θα γίνει έτσι κι αλλιώς γιατί  το ελληνικό χρέος δε βγαίνει.
Το ζήτημα όμως είναι με ποιους όρους και ποιους στόχους. Με στόχο τη διάσωση των τραπεζών ή της κοινωνίας;
Και εδώ βρίσκεται η διαφορά του δικού μας σχεδίου με όλα όσα επεξεργάζονται οι κυρίαρχοι κύκλοι  που αποσκοπούν σε μια ρύθμιση του χρέους με στόχο όχι να υπάρξει μια ανάσα για το λαό, αλλά με στόχο να διευκολυνθεί η συνέχιση της ίδιας πολιτικής της σκληρής λιτότητας, με στόχο να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους οι τράπεζες, όχι όμως οι έλληνες και οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι.
Με δυό λόγια η διαφορά ανάμεσα στις δικές τους και στις δικές μας προτάσεις είναι ότι αυτοί έχουν ένα στόχο: να σώσουν το σύστημα.  Εμείς έχουμε τον αντίθετο: Να υπερβούμε το σύστημα, να υπερβούμε την οικονομία των αγορών προς χάριν της οικονομίας των αν αναγκών.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, οφείλουμε να περιγράψουμε τους στόχους ενός αριστερού σχεδίου για έξοδο από την σημερινή κρίση.
Και να κάνουμε τους στόχους αυτούς υπόθεση των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης.
Έχουμε προτάσεις προς την κοινωνία. Στόχους πάλης για την αριστερά και τους εργαζόμενους.

Πρώτος Στόχος: Η οργάνωση μιας καθολικής αντίστασης απέναντι στην σημερινή επίθεση που εξαπολύεται στα κοινωνικά δικαιώματα, την εργασία και το κοινωνικό κράτος.
Αιχμή των κοινωνικών αγώνων πρέπει να είναι η κοινωνική αλληλεγγύη, η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και της πλήρους απασχόλησης, η διεύρυνση των κοινωνικών αγαθών.

Δεύτερος στόχος: Η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Η φορολόγηση του κεφαλαίου και του συσσωρευμένου πλούτου, καθώς και των χρηματιστηριακών συναλλαγών.

Τρίτος στόχος: Η αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο την διαφάνεια και την κοινωνική αποτελεσματικότητα.

Τέταρτος στόχος.  Η πλήρης καταγραφή, ο έλεγχος και η ταυτοποίηση του χρέους. ¨Έτσι ώστε να διασαφηνιστούν οι ακριβείς διαστάσεις του χρέους, οι όροι δανεισμού οι ανάγκες που επέβαλλαν την σύναψη του κάθε ξεχωριστού δανείου και η αποτελεσματικότητά του. Από μια τέτοια έρευνα θα ξεκαθαριστεί ποιο τμήμα του χρέους είναι αναγνωρίσιμο, και ποιο επιβλήθηκε καταχρηστικά μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες. Και σε αυτό το πλαίσιο καταθέσαμε πρόταση για συγκρότηση σχετικής επιτροπής της βουλής. Στηρίζουμε και ανάλογες πρωτοβουλίες. Και θέλω να πω ότι θα καταθέσουμε άμεσα πρόταση για τροποποίηση του κανονισμού της βουλής ώστε να μπορούν μετέχουν και εμπειρογνώμονες και ανεξάρτητες επιτροπές ελέγχου, όπως έγινε στη Βραζιλία.

Πέμπτος στόχος. Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο την διαγραφή μεγάλου μέρους του, την βελτίωση των όρων αποπληρωμής και την μείωση της δαπάνης εξυπηρέτησης σε βιώσιμα επίπεδα.
Μια τέτοια διαπραγμάτευση πρέπει και μπορεί να γίνει ανάμεσα σε όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και τους δανειστές. Και μια τέτοια επιθετική πολιτική, με συντονισμό και αλληλεγγύη ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, μπορεί να δώσει αποτελέσματα.
Η πρόταση του καθηγητή Βαρουφάκη για επιλεκτικό κούρεμα του χρέους μετά από παράλληλη μεταβίβαση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους στην ΕΚΤ είναι μια πρόταση θετική, ρεαλιστική και άμεσα υλοποιήσιμη. Διασφαλίζει δε, και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Έκτος στόχος. Η εξασφάλιση χαμηλότοκου δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, και η έκδοση ευρωομολόγου – όχι σαν το τοξικό που δανείζει σήμερα την Ιρλανδία- για τις ανάγκες της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Σήμερα η ΕΚΤ δανείζει τις ιδιωτικές τράπεζες με επιτόκιο 1%, ενώ τα κράτη με πενταπλάσιο επιτόκιο. Αυτό είναι μια απόφαση καθαρά πολιτική. Και με πολιτικούς όρους μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

Έβδομος στόχος. Ένα τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια έχουν δοθεί στις τράπεζες σε ρευστό και εγγυήσεις σχεδόν όσα δανειζόμαστε από τη τρόικα. Αν αυτή η δημόσια ενίσχυση δίνονταν σε αντάλλαγμα κοινών και όχι προνομιούχων μετοχών, σήμερα το ελληνικό δημόσιο θα έλεγχε όλες τις μεγάλες τράπεζες.
Το αίτημα, λοιπόν για κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με πρώτο βήμα ένα δημόσιο πυλώνα δεν είναι ούτε ακραίο ούτε εξτρεμιστικό. Είναι δίκαιο και αναγκαίο. Για ένα τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο έλεγχο που θα υπερασπίζεται και θα προωθεί το δημόσιο συμφέρον και όχι το συμφέρον κάποιων αόρατων μετόχων.
Για μια στοχευμένη πιστωτικής πολιτικής που θα διευκολύνει την ανάπτυξη, καθώς και για την προστασία των αποταμιεύσεων από αυθαίρετες και καταχρηστικές πρακτικές.

Όγδοος στόχος. Η ρύθμιση του εσωτερικού ιδιωτικού χρέους και κυρίως των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Ένατος στόχος.  Η χειραφέτηση από τον έλεγχο των αγορών.
Η όποια ρύθμιση του χρέους από μόνη της, δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα επανέλθουμε σε ένα καθεστώς υπερχρέωσης.
Χρειάζεται λοιπόν ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, στο οποίο καθοριστικό ρόλο θα παίζουν η αναδιανομή και ανακατανομή πόρων υπέρ των επενδύσεων, της πλήρους απασχόλησης και της περιβαλλοντικής προστασίας, καθώς και μια νέα λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ευρωζώνης, που θα χρηματοδοτεί με ευνοϊκούς όρους την ανάπτυξη αυτή. 
Και τέλος

Δέκατος στόχος: Η υπεράσπιση της δημοκρατίας μέσα στην κρίση.
Αντίσταση στον αυταρχισμό και στην καταπάτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων.  Γιατί η σημερινή νεοφιλελεύθερη και αυταρχική διαχείριση της κρίσης, και η προσπάθεια ελέγχου των κοινωνικών αντιστάσεων, ανοίγει το πεδίο σε έναν διαρκώς εντεινόμενο αυταρχισμό και συντηρητισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα η υποτιθέμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση υιοθετεί όλο και περισσότερο μια ακροδεξιά ατζέντα, στα ζητήματα των μεταναστών, αλλά και στην αντιμετώπιση των κινημάτων διαμαρτυρίας.
Οι  παραπάνω στόχοι συνοψίζονται σε τέσσερεις λέξεις.
Αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και Αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος για να στηρίξουμε την Απασχόληση και την  Ασφάλιση. 
Πριν από αυτές, που συνοψίζουν την εναλλακτική μας πρόταση, πρέπει να βάλουμε άλλες δύο λέξεις, οι οποίες στην ελληνική γλώσσα αρχίζουν επίσης από άλφα.
Την Αντίσταση και την Αλληλεγγύη.
Αλληλεγγύη και ενότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης, έτσι ώστε ο φόβος και η αγωνία να μετατραπούν σε αισιοδοξία και αποφασιστικότητα,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το συνέδριο μας, αναδεικνύει το ΚΕΑ στην πρωτοπορία των ιδεών για τα σύγχρονα προβλήματα που σχετίζονται με την οικονομική κρίση.
Πολλές ιδέες ακούστηκαν αυτές τις τρεις μέρες.  Μεγάλος πλούτος ιδεών. Και με αυτή την έννοια φεύγουμε όλοι πλουσιότεροι.
Αναδείχθηκαν στο συνέδριο μας με σαφήνεια οι πραγματικές αιτίες για την σημερινή κρίση του χρέους.
Υπάρχουν τρία βασικά συμπεράσματα.
Συμπέρασμα πρώτο. Το  χρέος δεν είναι  λογιστικό μέγεθος αλλά κοινωνική σχέση.
Σειρά από τοποθετήσεις ανέδειξαν τη μηχανή δημιουργίας του χρέους τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Και αυτή είναι η άνιση διανομή του εισοδήματος και του πλούτου.
Αυτή είναι η κεντρική αιτία, με τις εθνικές βεβαίως ιδιαιτερότητες.  Αυτός είναι ο πρώτος κοινός τόπος.
Τα ελλείμματα δηλαδή των προϋπολογισμών δεν δημιουργούνται από ατυχήματα. Δημιουργούνται σκοπίμως.
Όπως προφητικά έγραψε ο K. Mαρξ, στο βιβλίο του «Οι ταξικοί αγώνες στην Γαλλία»
«…Η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε με τα κοινοβούλια, είχε ΑΜΕΣΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ στη καταχρέωση του κράτους. Το κρατικό έλλειμμα, αυτό ήταν ίσα - ίσα το καθαυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι από ένα νέο έλλειμμα. Ύστερα από κάθε τέσσερα - πέντε χρόνια κι από ένα νέο δάνειο. Και κάθε νέο δάνειο πρόσφερε στη χρηματική αριστοκρατία μία καινούργια ευκαιρία να κατακλέβει το κράτος, που κρατιόταν τεχνικά στο χείλος της χρεωκοπίας - και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύεται με τους τραπεζίτες κάτω από τους ποιο δυσμενείς όρους. Κάθε νέο δάνειο της πρόσφερε μιαν ακόμη ευκαιρία να καταληστεύει με χρηματιστηριακές επιχειρήσεις το κοινό που τοποθετούσε τα κεφάλαια του σε κρατικά ομόλογα και που στα μυστικά τους ήταν μπασμένες η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής».
Σας θυμίζει κάτι αυτό από την Ελληνική περίπτωση;
Η κρίση λοιπόν είναι συστημική. Οφείλεται δηλαδή όχι σε κάποια λάθη αλλά σε θεμέλιους λίθους του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Είναι μια αλήθεια γύρω από την οποία υπάρχει μια συνομωσία σιωπής. Και αυτό συμβαίνει γιατί αν αναγνωριστούν οι πραγματικές αιτίες, γίνεται απόλυτα σαφές ότι τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά μνημόνια δεν οδηγούν, ούτε θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιμετώπιση του προβλήματος. Αντίθετα το επιτείνουν.
Όσο όμως και αν η ελληνική περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητές της, οφείλουμε να εξετάζουμε την γενική εικόνα. Και η γενική εικόνα είναι ότι η κρίση του χρέους σήμερα, είναι ευρωπαϊκό και παγκόσμιο φαινόμενο.  Είναι συστημικό φαινόμενο. Είναι φαινόμενο κυρίως του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Μπορεί η Ελλάδα να είχε προβλήματα στρεβλής ανάπτυξης, αλλά η Ιρλανδία η οποία βρίσκεται σε ανάλογη θέση με την ελληνική, ήταν πάντα το καλό παιδί των αγορών.
Αυτό που πληρώνει, είναι την κρατική στήριξη προς τις τράπεζες, μετά την κρίση του 2008.
Στο ίδιο σημείο πλησιάζουν η Πορτογαλία και η Ισπανία, και ενδεχομένως ακόμα περισσότερες χώρες.
Και έρχομαι στο δεύτερο συμπέρασμα που μπορούμε να πούμε ότι αποκομίσαμε από το συνέδριο μας. Και αυτό είναι ότι έχουμε κοινά προβλήματα αλλά κυρίως κοινό μέλλον και τα κόμματα και οι λαοί μας.
Το γεγονός δηλαδή ότι η καθήλωση των μισθών στη Γερμανία είναι πρόβλημα και για τους έλληνες εργαζόμενους όπως έδειξαν οι σύντροφοι από το DIE LINKE (ομιλία Mikael Schlecht).
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στην Ισπανία βρίσκονται μπροστά σε παρόμοια προβλήματα με αυτά που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εργαζόμενοι όπως έδειξε ο σύντροφος Σεντέγια από το ΚΚΙΣΠ.
Πιστεύουμε λοιπόν και στην κοινότητα των προβλημάτων και στην κοινότητα του μέλλοντος για τους εργαζόμενους στην Ευρώπη. 
Δεν θέλουμε την Ευρώπη του ανταγωνισμού. Θέλουμε την Ευρώπη της αλληλεγγύης.
Δεν προτείνουμε στον κάθε λαό να ανταγωνίζεται τον άλλο, μέσω συμπίεσης των μισθών ή αλλεπάλληλων υποτιμήσεων του εθνικού τους νομίσματος.
Όπως είπε ο Πέδρο Παέζ «Δεν πιστεύουμε ότι κάποιος λαός μόνος του μπορεί να υπερβεί την κρίση»
Και έρχομαι στο τρίτο συμπέρασμα.
Στο τόξο των απόψεων και των δυνάμεων που έδωσε το παρόν στο συνέδριο μας, υπάρχουν διαφορές. Υπάρχουν όμως και κοινοί τόποι. Υπάρχουν κοινές υποχρεώσεις. Να υπερασπιστούμε τους λαούς μας.
Και εμείς εδώ στην Ελλάδα να υπερασπιστούμε τον Ελληνικό λαό, υπερβαίνοντας τον κατακερματισμό. Να γίνουμε αξιόπιστη δύναμη.
Να εργαστούμε ακούραστα, για μια μεγάλη ενωτική αριστερά και ταυτόχρονα για τη συνάντησή της με δυνάμεις και προσωπικότητες που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν μπορούν πια να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε έναν χώρο που υιοθετεί και εφαρμόζει τις πολιτικές του Μνημονίου και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον.
Αρκεί να πιστέψουμε στην δύναμή μας και να προχωρήσουμε ενωμένοι. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Σε αγώνες όπου τα εθνικά και τα διεθνή κινήματα βρίσκονται σε δημιουργική και διαλεκτική συνάρθρωση.
Ας εργαστούμε λοιπόν με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για να ανατρέψουμε τη σημερινή πραγματικότητα και τις αποφάσεις των κυβερνήσεών μας που μας βυθίζουν στη κρίση.
Ας εργαστούμε για την ανάδειξη της εναλλακτικής πρότασης και της καμπάνιας της ευρωπαϊκής Αριστεράς ενάντια στο Σύμφωνο του Ευρώ. Το ευρωπαικό μνημόνιο.
Ας εργαστούμε, σε κάθε χώρα ξεχωριστά ώστε να αναγκάσουμε τις κυβερνήσεις σε πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα για το Σύμφωνο του Ευρώ.
Για ένα μεγάλο όχι των λαών της Ευρώπης στο νέο Ευρωπαϊκό μνημόνιο της φτώχειας, της ανεργίας και της λιτότητας.
Για ένα μεγάλο ναι στην Ευρώπη των λαών και των αναγκών τους, στην Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης.

Το γραφείο Τύπου
Περιφερειακό Συμβούλιο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Στερεάς Ελλάδας

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Περί επίσκεψης του Υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοίδη στην Λαμία



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


  • H ΑΝΑΠΤΥΞΗ της Περιφέρειάς μας με ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ είναι μια ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ που δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε κυβερνητικές φιέστες και μιντιακές πασαρέλες, ούτε να αντιμετωπίζεται με στείρα κριτική και καταστροφολογία...
  • Να αναδημιουργήσουμε στις τοπικές κοινωνίες προσδοκίες, ελπίδα και προοπτική!!!

Με αφορμή την επισκεψη του Υπουργού και την διοργάνωση δημόσιας διαβούλευσης για την στρατηγική για την ανάπτυξη της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας ο Νίκος Στουπής, κλινήρης λόγω εποχικής ασθένειας που τον ταλαιπωρεί,  έκανε την παρακάτω δήλωση :

«...Αυτές τις μέρες κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοίδη στην Λαμία με πρόσκληση του κ. Περγαντά, δημιουργήθηκε ένας διάλογος , υποτίθεται, για την στρατηγική της ανάπτυξης της Περιφέρειας.
Πολύ ντόρος για το τίποτα...
Εκ των πραγμάτων μια επίσκεψη υπουργού και δη της Περιφερειακής Ανάπτυξης, όταν δεν είναι ενταγμένη σε ένα συνολικό σχέδιο  παρέμβασης και δεν λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων μοιραία ευτελίζεται σε ένα στιγμιαίο γεγονός χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα, πολύ περισσότερο χωρίς καμιά προοπτική.
Το διάστημα αυτό η χώρα μας-δηλαδή οι άνθρωποί της- ζούμε δραματικές στιγμές. Ζούμε στην ποιο βαθιά  οικονομική και κοινωνική κρίση. Ο φόβος, η ανεργία, η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η αβεβαιότητα για το αύριο, τα σκυμμένα κεφάλια, το νοικοκυριό  που δύσκολα τα φέρνει βόλτα, είναι το κλίμα και η πραγματικότητα των ημερών.
Η Κυβέρνηση τι κάνει; Μέτρα-Μέτρα –Μέτρα και πάλι μέτρα, για την κάλυψη των ελλειμμάτων και του χρέους...αφαίμαξη της τσέπης των μισθωτών για την κάλυψη του χρέους. Δεν περισσεύει σέντσι για αναπτυξιακή πολιτική.
Το Περιφερειακό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων έχει συρρικνωθεί, η εθνική συμμετοχή για το τρέξιμο του ΕΣΠΑ υπολείπεται...Και οι κάθε λογής  αναπτυξιολόγοι και  αναπτυξιολάγνοι εκπρόσωποι και μη της Κυβέρνησης, σε ανέξοδες κουβέντες να βρισκόμαστε.....Αφού η κεντρική πολιτική επιλογή...Δεν είναι η τόνωση της ζήτησης...Δεν είναι η απασχόληση...Δεν είναι η  κοινωνική αναδιανομή...Αλλά είναι  η περιοριστική πολιτική
Ως εκ τούτου μέσα σε αυτό το πλαίσιο ,γενικόλογες ημερίδες, επί παντός επιστητού και εφ΄ όλης της ύλης, εκθέσεις  ιδεών, κατάλογοι των τοπικών αιτημάτων, επανάληψη παλαιότερων σχεδιασμών, λανσαρισμένα ως ανάπτυξη...(ο  νηστικός καρβέλια ονειρεύεται...),  χωρίς προετοιμασία , χωρίς αξιολόγηση, χωρίς διαβούλευση, και κυρίως χωρίς πολιτική βούληση,
Μπορεί να βοηθούν την προβολή των πολιτικών παραγόντων και τον εξωραϊσμό της Κυβερνητικής Πολιτικής, αλλά δεν έχουν σε κάτι να προσφέρουν στην ίδια την υπόθεση της ανάπτυξης.
Και βεβαίως με τέτοιες ενέργειες, το πολιτικό σύστημα μεγαλώνει την απόστασή του από την κοινωνία η οποία στενάζει κάτω από το βάρος της κρίσης.  
Είναι προφανές πλέον ότι οι μεγαλοστομίες δεν ωφελούν κανένα...Επιτείνουν την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών έναντι του πολιτικού συστήματος και ανεξαρτήτως των όποιων προθέσεων αδυνατούν να αλλάξουν το κλίμα και την  ψυχολογία των πολιτών.
Γνώμη μας είναι πως το άνοιγμα του διαλόγου για την διαμόρφωση αναπτυξιακής στρατηγικής για την Περιφέρεια και συνεπώς για την αναστροφή του κλίματος όφειλε πρωτίστως :  
Πρώτον : Να ακολουθήσει την μόνη δημοκρατική διαδικασία, αυτής του  Περιφερειακού Συμβουλίου ως το μόνου οργάνου να δρομολογήσει την διαδικασία διαλόγου και σε βάθος χρόνου με τους βασικούς φορείς, για να μπορεί αυτός ο διάλογος να είναι και παραγωγικός και αποτελεσματικός.
Δεύτερον : Ο διάλογος αυτός να είναι ενταγμένος σε ένα σχέδιο, να έχει αρχή -  μέση  - τέλος - στόχο και προοπτική, δηλαδή να στοχεύει να μας δώσει ένα συνολικό σχέδιο αναπτυξιακού προγραμματισμού για την περιφέρεια. Και ανάπτυξη δεν είναι έργα, διαχείριση, ωρίμανση, απορροφήσεις και δώστου πάλι από την αρχή. Ο  διάλογος οφείλει να θέτει τους γενικούς στόχους, τι ανάπτυξη θέλει, πώς θα την επιτύχει, ποια κατεύθυνση θέλουμε για την περιφέρεια, με ποια μέσα θα το πετύχουμε, και κυρίως προς όφελος ποιανών κ.ο.κ.  
Επί της ουσίας τώρα :  Διαφωνούμε με τον τρόπο που επιλέχτηκε να ανοιχτεί το κορυφαίο θέμα  της συγκρότησης της περιφερειακής  πολιτικής και ανάπτυξης.
Στο πρόγραμμά μας επισημάναμε, τι σημαίνει διαμορφώνω αναπτυξιακή στρατηγική, τι σημαίνει επιλέγω μεθοδολογία για την εκπόνηση αυτής της στρατηγικής, τι σημαίνει φτιάχνω αναπτυξιακό πρόγραμμα με ορίζοντα δεκαετίας. Από την πλευρά μας διατυπώσαμε προεκλογικά την πρόταση των δεκαέξι σημείων για την περιφερειακή πολιτική και την ανάπτυξη.
Βεβαίως και δεν κατέχουμε εμείς και μόνον τις απόλυτες αλήθειες. Στην χώρας μας για λόγους ιστορικούς δεν υπάρχει εμπειρία περιφερειακής πολιτικής. Και διαρκώς αναζητούμε από τα ευρωπαϊκά μοντέλα, τις εμπειρίες και στρατηγικές.
Αντιλήψεις που διακατέχει που περιορίζουν την ανάπτυξη στην τρέχουσα διαχείριση της πολιτικής ή στην καλύτερη περίπτωση την καταγγελία «των άλλων» για παραλείψεις  και λάθη, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην  υπόθεση της ανάπτυξης προς όφελος της κοινωνίας.
Με αίσθημα ευθύνης δηλώνουμε  ότι, στις αμέσως προσεχείς μέρες,  θα καταθέσουμε επίσημα στον Περιφερειάρχη και στις υπόλοιπες δυνάμεις του Περιφερειακού Συμβουλίου, την επεξεργασμένη πρότασή μας που αφορά τα θέματα της περιφερειακής πολιτικής και της ανάπτυξης, την πρότασή μας για τις αναπτυξιακές κατευθύνσεις της περιφέρειας, τις διαδικασίες του ξεχασμένου από όλους δημοκρατικού προγραμματισμού και την μεθοδολογία συγκρότησης αναπτυξιακού προγράμματος μακράς πνοής.

Λαμία 7-2-2011

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ANOIKTH ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΠΡΟΣ
κ. ΚΛ. ΠΕΡΓΑΝΤΑ, Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας
                                Πρόεδρο Περιφερειακού Συμβουλίου

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
κ. ΑΘ. ΧΕΙΜΑΡΑ, Επικεφαλή μείζονος αντιπολίτευσης Περ. Συμβουλίου
κ. Γ. ΜΑΡΙΝΟ, Ν. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Δ. ΣΠΑΝΟΥΔΗ,  Επικεφαλείς ελάσσονος αντιπολίτευσης Περιφερειακού Συμβουλίου
 κ.κ. Περιφερειακούς Συμβούλους

 «ΘΕΜΑ: Δημοκρατική λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου »
                                                                             
Αγαπητοί κύριοι,
Δια της παρούσης θα θέλαμε να σας ενημερώνουμε για τις θέσεις μας όσον αφορά την λήψη από το Περιφερειακό Συμβούλιο μέτρων  διεύρυνσης της δημοκρατίας στη λειτουργία του Π.Σ.
Εισαγωγικά επισημαίνουμε την βασική μας θέση πως εν τη γενέσει της η Περιφερειακή συγκρότηση εμφανίζει σοβαρότατες στρεβλώσεις τόσον όσον αφορά το βάθος μιας πραγματικής αποκέντρωσης και το περιορισμό του κράτους (περιορισμένες περιφερειακές αρμοδιότητες, δημιουργία διευρυμένης Περιφέρειας) όσον και το βάθος της δημοκρατικής της λειτουργίας (εκλογικό σύστημα, υπερεξουσίες στην πλειοψηφία και αδύνατοι θεσμοί ελέγχου από την μειοψηφία, ανέλεγκτη ουσιαστικά  λειτουργία αντιπεριφερειαρχών ).
Αφετηριακή μας προσέγγιση αποτελεί η γνώμη πως  το Περιφερειακό Συμβούλιο πρέπει να έχει αναβαθμισμένο ρόλο και όχι να είναι απλά ένα διοικητικό κέντρο διαχειριστικής λογικής. Πως  πρέπει να συμβάλει στην ενίσχυση του λαϊκού και κοινωνικού ελέγχου και της συμμετοχής των πολιτών και των φορέων. Πως  οφείλει να είναι ένα αυτόνομο εργαλείο χάραξης και υλοποίησης Περιφερειακής Πολιτικής και όχι απλός «ιμάντας» εφαρμογής κεντρικών σχεδιασμών.
Με την έννοια αυτή θεωρούμε τους Οδικούς Χάρτες του ΥΠΕΣΑΗΔ ως βοηθητικό εργαλείο στεριώματος του θεσμού και ομαλής ένταξης του στη λειτουργία του κράτους και όχι ως θέσφατο που από κει αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Με αυτή την έννοια θεωρούμε πως έχει καθυστερήσει ήδη η συνεδρίαση του Συμβουλίου την στιγμή που οξυμένα προβλήματα πλήττουν  την Περιφέρεια μας και τον λαό της, και δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι η μη έκδοση από το ΥΠΕΣΑΗΔ «πρότυπου κανονισμού λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου».
Στην κατεύθυνση αυτή: