«ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ»… ΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΔΕΙΟ!

Ομιλία του Ν. Στουπή επικεφαλής της Ριζοσπαστικής Οικολογικής Συνεργασίας (ΡΙΖΟΣΕ) στο ΠΣ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας

Πέρασαν κιόλας 6 μήνες από την άλλη ειδική συνεδρίαση με το ίδιο θέμα και με την παρουσία του υπουργού ΥΠΑΑΤ κ. Σκανδαλίδη, όπου πολιτικά συνειδητά δεν παρευρεθήκαμε, χαρακτηρίζοντάς την «επικοινωνιακό πανηγύρι» και «φιέστα». Σήμερα, και αφού προηγήθηκε η δουλειά της Επιτροπής και της Ομάδας μελέτης του Περιφερειακού Συμβουλίου της Στερεάς Ελλάδας, που έχουμε να μιλήσουμε επί του «συγκεκριμένου», ο κ. Υπουργός απουσιάζει δικαιώνοντάς μας για την τότε επιλογή μας.
Φτάσαμε σήμερα – και με την συμβολή την δική μας παρά τις έντονες πολιτικές μας διαφωνίες – σε ένα αποτέλεσμα, που όσον αφορά την ομάδα δουλειάς, την αποτύπωση των πραγματικών δεδομένων της κατάστασης στην γεωργία, και την μορφή παρουσίασης του πονήματος, μόνο ως θετικό μπορεί να αξιολογηθεί.

Από την άλλη: Ναι η Επιτροπή, ανταποκρίθηκε θετικά σε αυτό το οποίο εκλήθη. Την προσαρμογή δηλ. και ενσωμάτωση της κεντρικής πολιτικής του υπουργείου στην πολιτική για τον πρωτογενή τομέα της Περιφέρειας.
Αυτό όμως δεν χαρακτηρίζεται ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα , απέχει παρασάγκας από την έννοια του δημοκρατικού αναπτυξιακού προγραμματισμού, βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο, έρχεται σε αντίθεση με τις στοιχειώδεις αρχές της διαλεκτικής.
Αντί λοιπόν να παίρνουμε τα κομμάτια του παζλ και να σχηματίζουμε την εικόνα,  δημιουργούμε στο μυαλό μας την εικόνα (καλάθι), επιλέγοντας μόνο τα χρώματα (τα προϊόντα στην περίπτωσή μας)  και ψάχνουμε κομμάτια να την υποστηρίξουμε. Έτσι όμως δεν δημιουργούμε ένα αναπτυξιακό εργαλείο άσκησης πολιτικής αλλά ένα παιδικό πολιτικό παιχνίδι, ίδιο μάλιστα για όλη την χώρα. 
Για αυτό και στο δια ταύτα, όσο και καλή ανάλυση να έχουμε κάνει για την υφιστάμενη κατάσταση αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, παλιές ιδέες σε νέο περιτύλιγμα.
Κάθε υπουργός και μια ιδέα: Ποιοτική γεωργία ο Κοντός με τον Μπασιάκο, Πράσινη γεωργία η Μπατζελή, Καλάθι ο Σκανδαλίδης.
Δηλαδή :
?    Η παλιά  διάκριση σε προωθούμενες και μη ποικιλίες βαφτίζεται «καλάθι»
?    Το δημοπρατήριο έρχεται από την εποχή Σημίτη υπουργού γεωργίας
?    Το σήμα ποιότητας (agrocert) επί Μπασιάκου  ποτέ  δεν υποστηρίχθηκε πραγματικά
?    Τα παλιά «σύμφωνα ποιότητας» ξαναγεννιούνται ως αγροδιατροφικές συμπράξεις
?    Η κατάρτιση με το πράσινο πιστοποιητικό επί Δρυ  και τα παλιά ΚΕΓΕ, μετασχηματίσθηκαν σε «ΔΗΜΗΤΡΑ» και τώρα σε ενιαίο οργανισμό. Κλπ.
Με μια διαφορά ότι τώρα όλες αυτές οι επί μέρους στοχεύσεις γίνεται μια προσπάθεια να ομογενοποιηθούν σε ένα ενιαίο σχέδιο που βάση έχουν την εφαρμογή των  προωθούμενων Ευρωπαϊκών πολιτικών.
Όμως για την γεωργία, Τι έμεινε από όλα αυτά;
Κατά την Eurostat : Τα τελευταία 15 χρόνια το γεωργικό εισόδημα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 24%, ενώ αντίθετα στην ΕΕ των 27 αυξήθηκε κατά 5%. Όταν στις 21 από τις 27 χώρες της ΕΕ είχαμε αύξηση 12,3%, το αγροτικό εισόδημα το 2010 μειώθηκε στην Ελλάδα κατά 4,3%. Ο αριθμός των αγροτών στην δεκαετία μειώθηκε κατά  24,5% (ένας στους τέσσερις αγρότες εγκατέλειψαν την παραγωγή !)
Κατά την  Εθνική Στατιστική Υπηρεσία : Την δεκαετία  ο όγκος της παραγωγής μειώθηκε κατά 7% για τη φυτική και κατά 2% για τη ζωική παραγωγή. Μέσα σ’ ένα χρόνο έχουμε δώσει 6,5 δισ. ευρώ για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, ενώ έχουμε 3,5 δισ. έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων.
Και όλα αυτά γιατί ;
Γιατί μιάμιση δεκαετία τώρα από την ίδρυση του ΠΟΕ τα γεωργικά προϊόντα
έχουν υπαχθεί σε κανόνες ελεύθερης αγοράς:
?    ο προστατευτισμός (δασμοί, επιδοτήσεις, ποσοστώσεις, ρυθμίσεις κλπ.) βρίσκεται ήδη σε διαδικασία άρσης, 
?    αποδεσμεύεται η Ενιαία ενίσχυση από την παραγωγή, μειώνονται οι άμεσες ενισχύσεις, οργανώνονται Κοινές Οργανώσεις Αγοράς (ΚΟΑ) για συγκεκριμένα προϊόντα ,
?    η σύγχρονη γεωργία μπαίνει στο παιχνίδι σκληρότατου ανταγωνισμού, καθώς η παραγωγή και κυρίως η διακίνηση αγροδιατροφικών προϊόντων συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στις ισχυρές και ανεπτυγμένες χώρες και σε λίγες ομάδες μεγάλων εταιριών παραγωγής αγροεφοδίων, πολλαπλασιαστικού υλικού, προϊόντων βιοτεχνολογίας, εμπορίου και μεταφορών. Εκατομμύρια στρέμματα παραγωγικής γεωργικής γης στις υπανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες μετατρέπονται  σε εκτάσεις παραγωγής βιοκαυσίμων  συμβάλλοντας στην επισιτιστική κρίση  και την πείνα των ίδιων των λαών στις χώρες που παράγονται
?    το γεωργικό υλικό προϊόν μετατρέπεται σε άυλο χρηματιστηριακό προϊόν, δυναμιτίζοντας την διατροφική  επάρκεια του πληθυσμού
?    η αύξηση της  προστιθέμενης αξίας στο προϊόν από το κόστος της μεταποίησης, τυποποίησης, διαφήμισης, μεταφορών και η ανάγκη να διατηρηθούν οι τιμές καταναλωτή σε χαμηλά επίπεδα, πιέζουν τις τιμές παραγωγού
?    η πίεση στο κόστος παραγωγής, τα συστήματα τυποποιημένης και μαζικής παραγωγής και διακίνησης παρέχουν το πρόσφορο έδαφος για την εκδήλωση εκτεταμένων διατροφικών κρίσεων
?    η εξάπλωση της μορφής της εντατικοποιημένης παραγωγής και η λογική της ανταγωνιστικοτητας :
?    επιβαρύνουν το περιβάλλον με την τεράστια αύξηση των εισροών, την κυριαρχία της μονοκαλλιέργειας, την υπερκατανάλωση ενέργειας
?    μεταφέρουν την γη στα χέρια των ολίγων μετατρέποντας τα αφεντικά της σε κολίγους
?    οδηγούν σε προλεταριοποίηση την αγροτιά
?    προσπαθούν να μετατρέψουν την γεωργία από  δραστηριότητα εντάσεως εργασίας σε δραστηριότητα εντάσεως κεφαλαίου ,
Έτσι όμως :
•    Δυναμώνει η εξάρτησή της από το τραπεζικό σύστημα
•    Χάνεται η αυτάρκεια σε αγροτικά προϊόντα
•    Εγκαταλείπονται παραδοσιακές καλλιέργειες
•    Αποδιαρθρώνεται ο αγροτικός χώρος
•    Οι μικρομεσαίοι αγρότες αποσύρονται
•    Τα μικρά αγροτικά νοικοκυριά εξαφανίζονται
•    Η ύπαιθρος ερημώνεται
Γιατί  δεκαετίες τώρα η πολιτική που άσκησαν οι Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας είναι να εξαγγέλλουν,  να διαβουλεύονται, να παρακολουθούν  αδιάφορα την κατάρρευση του πρωτογενή τομέα , αντιμετωπίζοντάς τον απλά ως έναν μηχανισμό μοιράσματος ψήφων, άντλησης ψήφων και πολιτικού προσωπικού, ως έναν χώρο οικονομικής διαπλοκής.
?    Χωρίς ποτέ να διαχωρίσουν και να προσδιορίσουν τους κλάδους Εθνικής σημασίας
?    Χωρίς ποτέ να διαμορφώσουν συνολικό σχεδιασμό για την αγροτική ανάπτυξη
?    Χωρίς Εθνική πολιτική για την γεωργία
?    Χωρίς την προώθηση συνεργασίας με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες του φτωχού Νότου.
Φτάσαμε έτσι στην σημερινή κρίση και ο ένας και μοναδικός ίσως παραγωγικός τομέας όπου θα μπορούσαμε να πατήσουμε και να ορθοποδήσουμε , ο αγροτικός, βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους κατάρρευσης και το παραγωγικό του  υποκείμενο εξαθλιωμένο, στραπατσαρισμένο και αμήχανο.
Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα το χθεσινό και σημερινό ΥΠΑΑΤ υπό τον Σκανδαλίδη, μνημονιακά και οριζόντια,  ρίχνει «ντουφεκιές» για την αντιμετώπιση των χρόνιων υπαρκτών προβλημάτων, προωθώντας νεοφιλελευθερες αναποτελεσματικές πολιτικές ,χωρίς ιεραρχήσεις αλλά με συνεκτικότητα , με λίγη σάλτσα φιλολαικισμού. Έτσι:
?    Για την παραγωγή και την ασφάλειά των γεωργικών προϊόντων προωθήθηκε  η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου του ΕΛΓΑ, όπου καταλύθηκε η έννοια της δημόσιας ευθύνης στην προστασία της γεωργικής παραγωγής, υιοθετήθηκε καθεστώς υποχρεωτικής αυτασφάλισης χωρίς δικαίωμα επιλογής στον οργανισμό ασφάλισης, με δυσανάλογες εισφορές σε σχέση με τις μη ρεαλιστικές αποζημιώσεις, και σε λογιστική συσχέτιση με τον φορολογικό έλεγχο και την επιστροφή ΦΠΑ
?    Χωρίς να αντιμετωπίζονται στην ουσία τους τα προβλήματα των μεταναστών-εργατών γης υιοθετείται ένα αναποτελεσματικό δυσκίνητο σύστημα μαζέματος ασφαλιστικών εισφορών  που όπου εφαρμόζεται θα μεγαλώνει το κόστος παραγωγής ενώ κυριολεκτικά θα σπρώχνει στην διεύρυνση της μαύρης εργασίας
?    Διαλύονται στο όνομα της ενοποίησης τους και με τα εργασιακά καθεστώτα που προωθούνται, εκείνοι οι Δημόσιοι οργανισμοί  , υπηρεσίες και ιδρύματα που θα μπορούσαν να στηρίξουν αναπτυξιακές πολιτικές στον πρωτογενή τομέα
?    Προχωρούν ακάθεκτα οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της ΑΤΕ και μεγάλων  μεταποιητικών επιχειρήσεων της
?    Η διάλυση των συνεταιριστικών οργανώσεων και η απώλεια του παραγωγικού τους χαρακτήρα μέσα από πολιτικές διαμεσολαβήσεων, διαπλοκής και ιδεολογικής χειραγώγησης, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να παρεμβαίνουν σε όλο το κύκλωμα παραγωγής, επεξεργασίας και διάθεσης των προϊόντων για λογαριασμό και προς όφελος των αγροτών,  δυστυχώς δεν αντιμετωπίσθηκε με την ανάλογη πυγμή από πλευράς Υπουργού, αφού οι αρχικοί «παλληκαρισμοί» γρήγορα μετατράπηκαν σε υποχωρητικό διάλογο με τους αρχιτέκτονες της κατάντιας του συνεταιριστικού κινήματος.
?    Το σχέδιο νόμου για τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα βρίσκεται σε μια κατεύθυνση εναρμόνισης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, μετέωρο όμως όσον αφορά τα θέματα που αντιμετωπίζει με έκδηλη την υιοθέτηση της βούλησης των πολυεθνικών 
?    Ταυτόχρονα και για να χρυσωθεί το «χάπι» εξαγγέλλεται η ίδρυση  φωτοβολταικών ακόμα και σε γη υψηλής παραγωγικότητας που δήθεν θα κάνει επιχειρηματίες τους αγρότες μπλέκοντας τους σε νέες περιπέτειες. Με εκπτώσεις στην πολιτική διαφύλαξης του περιβάλλοντος,  που υποτίθεται έρχονται να υπηρετήσουν,  προχωρούν πολιτικές «διευκόλυνσης» των αγροτών όσον αφορά την διαχείριση των νερών και τις κτηνοτροφικές κατασκευές.   
Και καπάκι έρχεται το «καλάθι» ως δήθεν επαναστατική καινοτόμα πολιτική, μια επιτυχημένη κατά τα άλλα έκφραση μάρκετινγκ που «πουλάει» πολιτικά. Μια προσπάθεια  να υποστηρίξει οριζόντια , τυποποιημένα , ομοιόμορφα  και ισοπεδωτικά σε επίπεδο χώρας, δίνοντας μια εικόνα συνεκτικότητας και διαφοροποιώντας μόνο τα προϊόντα αναφοράς  , γνώριμες παλιές πολιτικές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το «καλάθι» λοιπόν δεν συνιστά σε καμία περίπτωση «Επιχειρησιακό για την γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη» αλλά στην καλύτερη περίπτωση σαν την δική μας  απλά μια καταγραφή προϊόντων που διαθέτουν δυναμική και μια ευθεία προσπάθεια προσαρμογής και επιβολής της Κυβερνητικής Πολιτικής για την γεωργία στην Περιφέρεια.
Με την έννοια και διάσταση αυτή σίγουρα είναι θετικό ότι δόθηκε η δυνατότητα,  έστω και έτσι,  συγκροτημένα ως Περιφερειακό συμβούλιο να ασχοληθούμε με τα αγροτικά προβλήματα στο χώρο μας, και αναμενόμενο είναι αυτό να χαροποιεί τους πρωταγωνιστές του. Ας μην όμως  υπερτονίζουμε το γεγονός γιατί εύκολα κινδυνεύουμε να αποπροσανατολιστούμε.
Ας  συμφωνήσουμε πολιτικά σε τέσσερα (4)  κρίσιμα πράγματα  και εκεί θα δούμε αν και ποια συναντίληψη έχουμε για την γεωργία στην Περιφέρειά μας, και αν το καλάθι είναι αυτό που ανταποκρίνεται στις   προσδοκίες και τις ανάγκες των γεωργών μας.
Όταν λέμε γεωργικό προϊόν δεν θεωρούμε μόνο το τρόφιμο, και μάλιστα αυτά με εξαγωγικό προσανατολισμό,  αλλά το κάθε προϊόν που παράγει η γη μέχρι την πρώτη μεταποίησή του. Αν πραγματικά στοχεύουμε σε μια χάραξη εθνικής στρατηγικής για την γεωργία δεν παραιτούμαστε από την ενασχόληση και την χάραξη πολιτικών για τα υπόλοιπα τρόφιμα αλλά και τα υπόλοιπα προϊόντα.
Γεωργία, χωρίς κύρια αναφορά στο υποκείμενό της, τον γεωργό, χωρίς ανάλυση των συνθηκών και του επιπέδου διαβίωσής του, και  χωρίς λήψη μέτρων διασφάλισης αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης και ασφάλειας στην ύπαιθρο,  δεν υπάρχει. Και αυτά απουσιάζουν από το καλάθι.
Γεωργία  χωρίς κρατικο-κοινωνικό προστατευτισμό, πολύ περισσότερο με την «προστασία» των τραπεζών δεν υπάρχει. Και αν εμείς και η πολιτική ηγεσία παραιτηθούμε από αυτή την βασική παραδοχή  και μιλάμε μόνο για την ευθύνη του γεωργού και την ανάπτυξη «επιχειρηματικής του συνείδησης , είναι σαν να την εγκαταλείπουμε.
Στην Ελλάδα, στην Περιφέρειά μας, το αμέσως επόμενο διάστημα, λόγω των επιπτώσεων του μνημονίων και της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί κυρίως στην αγορά των εισροών, αναμένεται να εμφανισθεί πρόβλημα και παραγωγής. Δεν απέχουμε πολύ από το να αναμένουμε ένα κράχ κυρίως στα κηπευτικά και δευτερευόντως τα φρούτα.
Το καλάθι δυστυχώς αυτά τα βασικά δεν τα αντιμετωπίζει. Και κυρίως , δεν ασχολείται  με τα βασικά στοιχεία της αγροτικής ανάπτυξης στην ύπαιθρο που είναι η επεξεργασία διαρθρωτικών παρεμβάσεων  και εφαρμογής πολιτικών που θα αναπτύσσουν τις  υποδομές σε επίπεδο υπαίθρου και γεωργικής εκμετάλλευσης.
Όχι βέβαια τυχαία, αφού το όποιο, λίγο πια, ευρωπαϊκό χρήμα υπάρχει,  στοχοποιεί την ενίσχυση  άυλων δράσεων στο δεύτερο πυλώνα και ελαχιστοποιείται η διαθεσιμότητα των   πόρων του πρώτου. Και βέβαια καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για την ύπαρξη των οικονομικών πόρων που θα διασφαλίσουν την εφαρμογή ακόμα και αυτών που το καλάθι προβλέπει. 
Η αναφορά στους χρηματοδοτικούς πόρους του Μπαλτατζή που κλείνει τον κύκλο του με απορρόφηση ήδη περίπου 60% , το Ταμείο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας που δύο χρόνια εξαγγέλλεται αλλά ακόμα δεν φαίνεται στον ορίζοντα,  ο Αναπτυξιακός Νόμος που ουσιαστικά έχει νεκρωθεί, μόνο θυμηδία προκαλούν. Και βέβαια η αποφυγή αναφοράς στις πετσοκομμένες Δημόσιες Επενδύσεις μέσα στην λαίλαπα του μνημόνιου είναι αναμενόμενη.
Αυτό λοιπόν που μένει να διασώσει την επιχείρηση «καλάθι αγροτικών προϊόντων» είναι ότι θα υπάρχουν πια  κάποιες  επεξεργασίες και ιδέες  μέσα στις κατευθύνσεις και ενόψει του αναμενόμενου επόμενου Πλαισίου της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Συμπερασματικά λοιπόν θα τολμήσω μια πρόβλεψη:

Το καλάθι προϊόντων σε συνθήκες ανταγωνισμού και παγκοσμιοποίησης, σε περίοδο μνημονίων με την βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή της οικονομίας της χώρας, σε καταστάσεις μείωσης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων  και έλλειψης αναπτυξιακής στρατηγικής, με μια ύπαιθρο και χωριά όπου η αγροτική  οικονομία εμφανίζεται  διαλυμένη,  χωρίς καλλιέργειες, χωρίς δρώντες αγρότες, χωρίς ελπίδα και προοπτική, χωρίς θεσμούς και δομές κινδυνεύει όχι μόνο να είναι μικρό αλλά να μείνει  άδειο και να καταλήξει χωρίς προϊόντα, αν καταφέρουμε τελικά να διασώσουμε τον πάτο του.

Παρόλη την κριτική και τις βασικές μας πολιτικές ενστάσεις και διαφωνίες για το εξεταζόμενο θέμα, σας διατυπώνουμε ορισμένες παρατηρήσεις κατευθύνσεις που μπορούν να βελτιώσουν αυτά που το «καλάθι» καταπιάνεται και να δημιουργήσουν κάποιες θετικές διεξόδους για την γεωργία στην Περιφέρειά μας.
?    Χωρίς να παραιτούμαστε από την ανάγκη της ύπαρξης μεγάλων επιχειρηματικής μορφής παραγωγικών γεωργικών μονάδων, που συνήθως έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, το ενδιαφέρον μας οφείλουμε να στραφεί στην  διασφάλιση και υποστήριξη της οικογενειακής μορφής γεωργικών εκμεταλλεύσεων που ταυτόχρονα θα αναπτύσσουν πολυδραστηριότητα , και θα αποκτούν περισσότερα «επαγγελματικά» χαρακτηριστικά στην λειτουργία τους.
?    Αξιοποίηση του δασικού αποθέματος ως κλάδου της τοπικής οικονομίας που μπορεί και πρέπει να αποτελεί αναπτυξιακό τομέα και μηχανισμό αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ του ορεινού πληθυσμού. Και βέβαια ας διεκδικήσουμε το πέρασμα της αρμοδιότητας των δασών στην αιρετή Περιφέρεια
?    Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των αγροτικών προϊόντων με ενσωμάτωση σε αυτά της προστιθέμενης αξίας των ποιοτικών χαρακτηριστικών τους, μέσω επανασχεδιασμού της παραγωγής και εμπορίας των προϊόντων ΠΟΠ της Περιφέρειας και τον σχεδιασμό νέων. Υιοθέτηση της λογικής της ανάδειξης Τοπικών Περιφερειακών Σημάτων Ποιότητας
?    Ανάπτυξη  και επεξεργασία, σε επόμενα στάδια , στα πλαίσια του λεγόμενου καλλιεργητικού πλάνου,  της επιστημονικής λογικής των « κλειστών καλλιεργειών ζώνης» με επίπεδο αναφοράς γεωγραφικές περιοχές ιδιαίτερων ομοιόμορφων οικολογικών χαρακτηριστικών, και δυνατότητα προώθησης σχεδίων αναδιαρθρώσεων των καλλιεργειών
?    Άμεση προώθηση της ενσωμάτωσης των Ευρωπαϊκών Οδηγιών και αποφάσεων για τα νερά  και εκπόνησης των διαχειριστικών σχεδίων εξοικονόμησης υδατικών πόρων με υποστηρικτικές ενέργειες στις λεκάνες απορροής (Κηφισού, Σπερχειού, Μόρνου, κ.λ.π. ) με σχεδιασμό αναπτυξιακών προγραμμάτων στις λεκάνες απορροής, δημιουργία φορέων διαχείρισης υδατικού δυναμικού, εφαρμογή γενικευμένης οικονομίας νερού..
?    Πολιτικές ανάπλασης και εξυγίανσης σε κουρασμένα και ρυπασμένα εδάφη με επίκεντρο τις περιοχές  Ασωπού  και Μεσσαπίων
?    Δημιουργία περιφερειακών αγορών στις περιοχές Ορχομενού, Χαλκίδας, Στυλίδας,  Δομοκού  και διασύνδεσή του με το πιθανολογούμενο Δημοπρατήριο της Αττικής
?    Τέλος, αν πιστεύετε σε αυτά που θα υιοθετήσετε ως πλειοψηφία, καθορίστε με την σημερινή σας απόφαση «κριτήρια αποτελεσματικότητας και ελέγχου» και αποφασίστε στο τέλος του πρώτου  τριμήνου κάθε έτους να οργανώνεται απολογιστική συζήτηση σε ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου 
?    Και σημειώστε δύο σημαντικές ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν   πρωτεύουσες διεκδικήσεις που θα έδιναν σημαντική αναπτυξιακή ώθηση του πρωτογενή τομέα στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας: 
?    Πρώτον την μεταφορά της έδρας του Υπουργείου Γεωργίας,   ταυτόχρονα με την μεταφορά της έδρας άλλων εποπτευόμενων οργανισμών, και, Δεύτερον την μεταφορά της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και αντίστοιχων Ερευνητικών Ιδρυμάτων, ακτινωτά στα όρια της Περιφέρειας.
Το συγκεκριμένο πόνημα, εν κατακλείδι, δεν αναλύει το σύνολο του τριγωνικού δεσμού: προϊόν/καταναλωτής - παραγωγός - φυσικό / κοινωνικό / οικονομικό  περιβάλλον παραγωγής του προϊόντος και  δραστηριοποίησης – διαβίωσης  του παραγωγού , που αποτελούν το θεμέλιο λίθο της αγροτικής οικονομίας και την βάση οποιουδήποτε αναπτυξιακού σχεδιασμού του πρωτογενή τομέα. Πολύ φοβούμαι ότι η εργασία αυτή  θα αποτελέσει ένα μετέωρο επικοινωνιακό τρυκ που θα χαθεί στην πρώτη αλλαγή πολιτικής φρουράς στο ΥΠΑΑΤ  ή στην αλλαγή μιας Κυβέρνησης  και ιδιαίτερα στην σημερινή μνημονιακή περιδίνιση. Θα μείνουν οι γενικόλογες εξαγγελίες  και οι πραγματοποιηθείσες διαβουλεύσεις, ενώ η κατάρρευση του πρωτογενή τομέα μέσα στην γενική κατάρρευση της χώρας θα συνεχίζεται.
Διατυπώνοντας ταυτόχρονα  την πολιτική μας διαφωνία  επί του χαρακτηρισμού και την χρησιμότητα του «καλαθιού» στο δεδομένο χρόνο, και κυρίως την πλήρη μας αντίθεση πως αυτό αποτελεί Επιχειρησιακό σχέδιο Ανάπτυξης της γεωργίας που είναι αναγκαίο και επείγον, και αφού τα πραγματικά προβλήματα της γεωργίας και των αγροτών δεν αντιμετωπίζονται, ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΟΥΜΕ την εισήγηση. 
Θα συνεχίσουμε να δίνουμε το παρόν μας  στην Επιτροπή, το Περιφερειακό Συμβούλιο και κυρίως στο κίνημα των αγροτών για να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα για ανάκαμψη της υπαίθρου.