Ένα ταξίδι στο Νεπάλ: Annapurna Base Camp Trekking (7 - 22 Απριλίου 2012)

 Από το ημερολόγιο ενός ταξιδευτή : Τρόπον τινά σήμερα αλλάζουμε την αμιγώς πολιτική  εικόνα της ιστοσελίδας μας. Αφορμή για την αλλαγή, μας δίνει το ζοφερό κλίμα των εκλογών που καλλιεργούν οι Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Τσοχατζόπουλοι, οι Πάγκαλοι, οι Μητσοτάκηδες, και….τάλλα παιδιά που βούλιαξαν και χρεωκόπησαν επί σαράντα συναπτά έτη την πατρίδα.
Η αλλαγή της εικόνας γίνεται με την υποκλοπή του ημερολογίου ενός ταξιδευτή, που μας μεταφέρει στα πέρατα του κόσμου...στο ΝΕΠΑΛ.
Ταξιδευτής και κοσμοπολίτης, φυσιολάτρης και με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, πολιτικά δρών και με κοινωνικές ευαισθησίες, τοπικιστής αλλά και πολίτης του κόσμου, ο Αλκης Βούλγαρης μας μεταφέρει άθελά του σε ένα ταξίδι…ζωής.

Το ταξίδι στο Νεπάλ και στα Ιμαλάια είναι όνειρο ζωής για κάθε ορειβάτη. Για μένα είναι η δεύτερη φορά Η πρώτη ήταν με την ανάβαση στο Island Peak το 2001 (6.189μ)  Η ανάβαση στο Island Peak θεωρείται η καλύτερη “εισαγωγή” στα βουνά των Ιμαλαίων και ήταν καθαρά μια εμπειρία ψηλού βουνού.

Το φετινό ταξίδι και η εμπειρία ήταν κάτι διαφορετικό. Φύγαμε από την Αθήνα το Σάββατο 7 Απριλίου και επιστρέψαμε μετά από 15 μέρες στις 22 του μήνα. Για το Νεπάλ θεωρείται καλή εποχή, αν και καλύτερα είναι το φθινόπωρο. Το χειμώνα και το καλοκαίρι είναι απαγορευτικές οι αναβάσεις και οι πεζοπορίες, γιατί οι καιρικές συνθήκες είναι ακραίες με πολλά χιόνια και χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα, και μουσώνες και έντονες βροχοπτώσεις το καλοκαίρι

Στην πρωτεύουσα Κατμαντού φθάσαμε αφού πρώτα περάσαμε από το Κατάρ και την πρωτεύουσά του, την Ντόχα. “Απολαύσαμε” στη Ντόχα την απίστευτη χλιδή του real estate, των γυάλινων κτιρίων, την πολυτέλεια των τεράστιων κατασκευών αλλά και την συνεχή λειτουργία των κλιματιστικών, τους ξένους εργάτες, νεπαλέζους και ινδούς και των άλλων χωρών της νότιας Ασίας

Πέρα από την ορειβατική πλευρά της επίσκεψης στο Νεπάλ, μας δόθηκε η ευκαιρία, με τον Γιάννη Παναγιωτόπουλο, φίλο και συνορειβάτη σε διάφορες αποστολές, να πλησιάσουμε περισσότερο τον τρόπο ζωής των κατοίκων του στα χωριά αλλά και στην Κατμαντού και την Ποκάρα, την πρώην πρωτεύουσα της χώρας. Μια διαφορετική κουλτούρα που όλα περιστρέφονται γύρω από τις δύο βασικές θρησκείες. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της ειρηνικής συνύπαρξης των ανθρώπων των δύο διαφορετικών θρησκειών, του ινδουισμού και του βουδισμού. Στο Νεπάλ έχουμε 90% περίπου ινδουιστές και 10% περίπου βουδιστές και ελάχιστους οπαδούς άλλων δογμάτων, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Το καθεστώς της χώρας χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση συνεργασίας επτά κομμάτων λαϊκών δυνάμεων, που ανέτρεψαν το μοναρχικό καθεστώς. Η συνταγματική κοινοβουλευτική μοναρχία κατέρρευσε ύστερα από δεκαετή ένοπλο αγώνα που διεξήγαγαν οι μαοϊστές αντάρτες. Η οριστική τύχη της μοναρχίας στο Νεπάλ κρίθηκε από απόφαση της Συντακτικής Συνέλευσης, που προέκυψε από τις εκλογές της 10ης Απριλίου 2008 και τις οποίες κέρδισαν οι Μαοϊστές, χωρίς ωστόσο να διαθέτουν απόλυτη πλειοψηφία. Ο επισκέπτης μπορεί σήμερα να δει τη διαφορά από το παλαιό καθεστώς με τα νέα σχολικά κτίρια, τα κτίρια πρωτοβάθμιας υγείας, τους δρόμους, τις νέες γέφυρες κλπ

Ξεκινήσαμε από το Nayapul με υψόμετρο 1050μ και ανεβήκαμε στην κορυφή Tharpu Chuli στα 5663μ, με προτελευταίο στάδιο το Annapurna base camp στα 4130μ. Μια ανάβαση με συνεχείς αλλαγές στις εικόνες και με τη θέα της Annapurna South (7.219μ), της Annapurna Ι (8.091μ) και του Dhaulagiri (8.167μ).

Η Annapurna South έχει τη δική της ιστορία για τους έλληνες ορειβάτες, αφού το 1985 είχαμε την απώλεια δύο ορειβατών της πρώτης ελληνικής αποστολής στα Ιμαλάια: του Τάκη Μπουντόλα και του Κλήμη Τσατσαράγκου, οι οποίοι παρασύρθηκαν από χιονοστιβάδα και χάθηκαν στα 6400 μ.

Περνούσαμε τα ποτάμια πάνω στις εντυπωσιακές κρεμαστές γέφυρες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι πεζούλες με τις τοπικές παραδοσιακές καλλιέργειες: πατάτες, καλαμπόκια, σιτάρια, κριθάρια, κηπευτικά και στα χαμηλότερα δίπλα στο ποτάμι ορυζώνες.

Η πεζοπορία μας, διάρκειας δέκα ημερών, ήταν μια γοητευτική πρόκληση σε μια διαδρομή ανάμεσα στις βουνοκορφές των Ιμαλαίων, σε πανέμορφα δάση, ορμητικά ποτάμια και ψηλά τους παγετώνες. Περπατήσαμε για πολλές μέρες σε παλιά μονοπάτια, μένοντας σε φτωχικά πανδοχεία (Lodge), με ελάχιστες υποδομές και υπηρεσίες, και τρώγοντας κυρίως σούπες σε όλες τις εκδοχές, πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά γενικά και ελάχιστο έως καθόλου κρέας.

Επιστρέψαμε έχοντας μια πληρότητα από εικόνες, γνώσεις και συναισθήματα. Η σκέψη γυρνάει ξανά και ξανά σ’ αυτές τις εικόνες με τις συνεχείς εναλλαγές, την αρχιτεκτονική και τον πολιτισμό των χωριών και τις μορφές των χωρικών που συναντήσαμε. Ένας πολιτισμός που απειλείται φυσικά από την ανεξέλεγκτη δυτική διείσδυση.

Το Νεπάλ θεωρείται ως μία από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη. Οι άνθρωποι παρόλα αυτά διατηρούν μια μοναδική αγνότητα και εξακολουθούν να είναι χαμογελαστοί, πράγμα σπάνιο για τις μέρες μας.

Άλκης Βούλγαρης

 *Ο Μηχανικός Αλκης Βούλγαρης συμμετέχει στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της περιοχής Αμφίκλειας/Ελάτειας και ήταν υποψήφιος με το Ψηφοδέλτιο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-Πολίτες ενάντια στο Μνημόνιο. Είναι τοποθετημένος από νεαρή ηλικία στην Ανανεωτική Αριστερά και σήμερα συμμετέχει στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και στον ΣΥΡΙΖΑ.