O Γιάννης Μηλιός μεταξύ άλλων ανέφερε ότι:
Η κρίση που ζούμε είναι συστημική, πρόκειται για ένα σύστημα που σκοπό του έχει την άνιση και άδικη αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, που τοποθετεί τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους.
Παρά το γεγονός ότι στη δεκαετία πριν την κρίση, η Ελλάδα με ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης έγινε κατά 44% πλουσιότερη, διατήρησε το χρέος της σε ψηλά επίπεδα, μειώνοντας τη φορολόγηση του κεφαλαίου, της μεγάλης περιουσίας, του πλούτου.
Με φορολογικούς συντελεστές άμεσων φόρων στο μέσο όρο της Ευρωζώνης, το ελληνικό δημόσιο θα εξασφάλιζε επιπλέον έσοδα 95 δις €.
Το χρέος είναι εργαλείο ενίσχυσης του φόβου για την επιβολή σκληρών μέτρων. Όμως ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα κλονίσει τις χρηματαγορές και την Ευρωζώνη με καταστροφικές συνέπειες.
Το σύστημα καλλιεργεί το φόβο γιατί είναι το ίδιο φοβισμένο, απέναντι στην καθολική αντίσταση, την κοινωνική αλληλεγγύη και διεκδίκηση, είναι τρομοκρατημένο από τις γεμάτες πλατείες.
Υπάρχουν λύσεις και εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο.
• Πλήρης καταγραφή και έλεγχος του χρέους, αναδιαπραγμάτευση με διαγραφή μεγάλου μέρους του, όπως έχει γίνει σε πολλές χώρες στο παρελθόν (Ο. Δ. Γερμανίας, Εκουαδόρ, Αργεντινή).
• Δανεισμός των χωρών κατευθείαν από την Ε.Κ.Τ, με χαμηλά επιτόκια.
• Τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία της κοινωνίας με δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο και Τράπεζες ειδικού σκοπού.
• Αναδιανομή του πλούτου-δίκαιο φορολογικό σύστημα, φορολόγηση μεγάλης περιουσίας, εκκλησιαστικής περιουσίας κ.λ.π.
• Αύξηση των δαπανών για υγεία, παιδεία και ασφάλιση, μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
• Επαναδιαπραγμάτευση του κοινωνικού συμβολαίου, εξασφάλιση ενός ικανοποιητικού ελάχιστου εισοδήματος και πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά (παιδεία, υγεία, ενέργεια, επικοινωνίες) για κάθε πολίτη ανεξαρτήτως εισοδήματος, σταθερή απασχόληση για όλους, αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, με διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο και δημόσιο τομέα για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών ανεξάρτητα από τον καταναγκασμό του κέρδους.
Ο αγώνας για δημοκρατία, η υπεράσπιση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, οι μαζικοί αγώνες και κινητοποιήσεις για το εισόδημα, τα κοινωνικά αγαθά και τα δικαιώματα, που τώρα κάνει αυτούς που μας φοβίζουν να φοβηθούν, μπορεί να είναι νικηφόρος. Η πτώση της κυβέρνησης και η κατάργηση του Μνημονίου θα είναι μόνο η αρχή.
Η κρίση που ζούμε είναι συστημική, πρόκειται για ένα σύστημα που σκοπό του έχει την άνιση και άδικη αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, που τοποθετεί τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους.
Παρά το γεγονός ότι στη δεκαετία πριν την κρίση, η Ελλάδα με ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης έγινε κατά 44% πλουσιότερη, διατήρησε το χρέος της σε ψηλά επίπεδα, μειώνοντας τη φορολόγηση του κεφαλαίου, της μεγάλης περιουσίας, του πλούτου.
Με φορολογικούς συντελεστές άμεσων φόρων στο μέσο όρο της Ευρωζώνης, το ελληνικό δημόσιο θα εξασφάλιζε επιπλέον έσοδα 95 δις €.
Το χρέος είναι εργαλείο ενίσχυσης του φόβου για την επιβολή σκληρών μέτρων. Όμως ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα κλονίσει τις χρηματαγορές και την Ευρωζώνη με καταστροφικές συνέπειες.
Το σύστημα καλλιεργεί το φόβο γιατί είναι το ίδιο φοβισμένο, απέναντι στην καθολική αντίσταση, την κοινωνική αλληλεγγύη και διεκδίκηση, είναι τρομοκρατημένο από τις γεμάτες πλατείες.
Υπάρχουν λύσεις και εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο.
• Πλήρης καταγραφή και έλεγχος του χρέους, αναδιαπραγμάτευση με διαγραφή μεγάλου μέρους του, όπως έχει γίνει σε πολλές χώρες στο παρελθόν (Ο. Δ. Γερμανίας, Εκουαδόρ, Αργεντινή).
• Δανεισμός των χωρών κατευθείαν από την Ε.Κ.Τ, με χαμηλά επιτόκια.
• Τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία της κοινωνίας με δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο και Τράπεζες ειδικού σκοπού.
• Αναδιανομή του πλούτου-δίκαιο φορολογικό σύστημα, φορολόγηση μεγάλης περιουσίας, εκκλησιαστικής περιουσίας κ.λ.π.
• Αύξηση των δαπανών για υγεία, παιδεία και ασφάλιση, μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
• Επαναδιαπραγμάτευση του κοινωνικού συμβολαίου, εξασφάλιση ενός ικανοποιητικού ελάχιστου εισοδήματος και πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά (παιδεία, υγεία, ενέργεια, επικοινωνίες) για κάθε πολίτη ανεξαρτήτως εισοδήματος, σταθερή απασχόληση για όλους, αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, με διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο και δημόσιο τομέα για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών ανεξάρτητα από τον καταναγκασμό του κέρδους.
Ο αγώνας για δημοκρατία, η υπεράσπιση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών, οι μαζικοί αγώνες και κινητοποιήσεις για το εισόδημα, τα κοινωνικά αγαθά και τα δικαιώματα, που τώρα κάνει αυτούς που μας φοβίζουν να φοβηθούν, μπορεί να είναι νικηφόρος. Η πτώση της κυβέρνησης και η κατάργηση του Μνημονίου θα είναι μόνο η αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου