Στις εκλογές του Νοεμβρίου έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε μια νέα αρχή.

ΟΙ   ΕΚΛΟΓΕΣ  ΤΟΥ  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  ΥΠΟ  ΝΕΕΣ  ΣΥΝΘΗΚΕΣ

του ΜΑΡΚΟΥ  ΧΡΗΣΤΟ –Οικονομολόγος- Λογιστής*

Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Λογιστών Λιβαδειάς

Οι  Αυτοδιοικητικές  εκλογές  του  Νοεμβρίου  γίνονται  στη  χώρα  μας  σε   συνθήκες  που  τις καθιστούν  εντελώς  ιδιαίτερες. Οι  συνθήκες αυτές είναι α) ο Νόμος  3852/2010 (Πρόγραμμα  Καλλικράτης)  πού  καθορίζει τη  νέα  αυτοδιοικητική  διαίρεση  της  χώρας κ’ β)  το οικονομικό Μνημόνιο που έχει  επιβάλλει η Κυβέρνηση  του ΠΑΣΟΚ στη  χώρα.

 Όσον  αφορά  το  νέο  αυτοδιοικητικό  χάρτη  του  Καλλικράτη  που  επέβαλλε  η  Κυβέρνηση  του   ΠΑΣΟΚ  με  την  ουσιαστική στήριξη  της  Νέας  Δημοκρατίας  υποτίθεται  ότι  έγινε  με  τα  επιχειρήματα  ότι θα  βοηθήσει  στη  εξοικονόμηση  πόρων και  περιορισμό   δαπανών  που  σπαταλούνται από  την τρέχουσα  μορφή  αυτοδιοίκησης, αλλά  και  στον  περιορισμό  της  διαφθοράς που υπάρχει  και έχει  διογκωθεί  στο  υπάρχον  σύστημα  αυτοδιοίκησης.

Το  ερώτημα όμως  είναι,  ποιοί  ευθύνονται   κύρια για τη  διαφθορά  στη  χώρα  μας; 

·           Δεν  ευθύνονται  τα  δύο  κόμματα που με την  διακυβέρνησή  τους, άφησαν  χωρίς ουσιαστικά μηχανισμούς  ελέγχου όχι  μόνο τους Δήμους και συνολικά  την  αυτοδιοίκηση αλλά  και  όλη  τη  χώρα;  Που απαξίωσαν τον βασικό πυλώνα περιφρούρησης της Δημοκρατίας, την Δικαιοσύνη;  

·           Που κάνοντας  μικροπολιτική  φόρτωσαν  τους Δήμους  και  τις  Νομαρχίες με χιλιάδες  υπαλλήλους;  Μια πολιτική η οποία  δεν  εξυπηρετεί μόνο τα μικροπολιτικά  συμφέροντα των  κομμάτων  της  εξουσίας,  αλλά  ουσιαστικά  αποβλέπει  μέσα  από  την εκμετάλλευση των  καθημερινών αναγκών  ενός τμήματος της  κοινωνίας, στην πολυδιάσπαση   αυτής, ώστε να μην δίνεται εύκολα  η δυνατότητα στο λαό  να  συσπειρώνεται   στις  διεκδικήσεις  του. Άραγε  είναι  δύσκολο  να  λειτουργήσουν  οι  μηχανισμοί  ελέγχου  των θεσμών, της  Αυτοδιοίκησης, της Δικαιοσύνης  αλλά ακόμα  και της Κυβέρνησης;

Υποστηρίζει  η  Κυβέρνηση  ότι  μέσα  από το σύστημα  αυτοδιοίκησης  του  Καλλικράτη  θα  υπάρξει  εξοικονόμηση πόρων και  η καλύτερη εκμετάλλευση  αυτών. Τι  είναι  αυτό που εμποδίζει να  γίνει  αυτό  σήμερα;  Και  πως  οι πόροι  αυτοί   θα  διαχέονται στα  μικρότερα  τμήματα  της  κοινωνίας;  Μήπως  μετά τον  μαρασμό των κοινοτήτων που είδαμε  με τον Καποδίστρια, οδηγηθούμε και στον μαρασμό των μεγαλύτερων  Κοινοτήτων, αυτών  που αποκαλούμε  «κεφαλοχώρια»;

·      Μήπως  μέσα από το  νέο  σύστημα  αυτοδιοίκησης επιδιώκεται η απομάκρυνση των κέντρων εξουσίας από τον πολίτη  και την κοινωνία με στόχο την αποδυνάμωση του δημοκρατικού ελέγχου αυτών;  Αν συνδυάσουμε τον Καλλικράτη  με τα σχέδια  της Κυβέρνησης  που αναφέρουν ότι  η πλειονότητα  των βουλευτών  θα εκλέγονται χωρίς σταυρό προτίμησης,  άραγε  όλα  αυτά  δεν οδηγούν  ουσιαστικά στον περιορισμό των δημοκρατικών  δικαιωμάτων;   Μήπως η κυβέρνηση  αποβλέπει   σε  ένα  σύστημα  διακυβέρνησης   της  χώρας ,  όπου  η  Κεντρική  εξουσία  θα συγκεντρώνει  όσο  το δυνατό  πιο κοντά  της τους μηχανισμούς  διακυβέρνησης, τόσο  για  τον  έλεγχο  με σκοπό  την διατήρηση  της  εξουσίας  της,  όσο  και  τον  έλεγχο  και την  συγκέντρωση  όλων  των  πόρων  της κοινωνίας που αυτό  αποτελεί και η ουσία του θέματος.  

Αλλά  και   στα  θέματα  της  οικονομίας, η Κυβέρνηση  του ΠΑΣΟΚ  εγκλώβισε  τη  χώρα  μας  σε μια  επώδυνη  σύμβαση  με το  Διεθνές Τραπεζικό  Σύστημα  χωρίς ουσιαστική προσπάθεια  και  συμπεριφέρεται  σαν  η  ίδια  να  είναι  ανεύθυνη.  Ανάλογη  συμπεριφορά  κρατά και το  κόμμα  της Νέας  Δημοκρατίας.  Το πρόβλημα  όμως της οικονομίας   έχει ιστορία.  Η κυβέρνηση  του ΠΑΣΟΚ  την δεκαετία του  1980,  χρησιμοποίησε τις   επιδοτήσεις  της  Ε.Ε  όχι ως  στοιχείο παραγωγικής  ανάπτυξης, αλλά  ως καταναλωτικούς  πόρους της  κοινωνίας  με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών  να διαφεύγουν  πάλι  στις  βιομηχανίες  της  Ε.Ε.   Η  κυβέρνηση της  Ν.Δ  με τον Μητσοτάκη εγκαινίασε την πολιτική ξεπουλήματος  του δημόσιου πλούτου.   Αλλά  και την δεκαετία  του  1990   η  κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη  προκειμένου να εντάξει την χώρα  στο  ΕΥΡΩ  δεν  υποθήκευσε την χώρα στο Τραπεζικό  Σύστημα, προκειμένου  να τύχει της  υποστήριξης του; 

H  Κυβέρνηση της Ν.Δ. με τον  Κ. Καραμανλή  αφού συνέχισε με πιο έντονο τρόπο το ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου  της  χώρας,  παράλληλα  μείωσε  σημαντικά  τους  άμεσους φόρους  που εισέπραττε  από τις  εταιρείες  στο  όνομα  της  ανάπτυξης.  Αλλά όσο μειώνονταν  οι άμεσοι  φόροι και χειροτέρευε  η σχέση  των έμμεσων  προς  τους  άμεσους   φόρους  τόσο  μειωνόταν  και  η  ανάπτυξη. Μήπως  τελικά  η  φορολογική  μείωση  των  επιχειρήσεων  δεν βοηθά  από  μόνη  της, και τόσο  την  ανάπτυξη  και  την εισροή  κεφαλαίων;   Άραγε   η  οικονομική  πολιτική  της  σημερινής  Κυβέρνησης  μπορεί  να  φέρει ανάπτυξη, όταν  σε  μεγάλα τμήματα  της κοινωνίας  φαίνεται  ότι  στερεί  και  τα  βασικά  προς το ζην;  Από πότε   η  ανάπτυξη  μιας  χώρας  είναι  αποτέλεσμα  της  διάθεσης  του  Κεφαλαίου  για  επενδύσεις, κι  όχι  της  συσσώρευσης  του   κοινωνικού  πλούτου που  μπορεί να  ωθήσει  μια  χώρα  μπροστά;  O  OTE,  η  ΔΕΗ, ο  ΟΣΕ  δεν  υπήρξαν  κοινωνικές  επενδύσεις  με  δημόσιο  χαρακτήρα; Που βρισκόντουσαν  τότε  τα  ιδιωτικά  Κεφάλαια;  Τα  δύο  κόμματα  εξουσίας  αφού απαξίωσαν  και τελικά  ξεπούλησαν  τον κοινωνικό πλούτο  της  χώρας, κατάφεραν να σπρώξουν  τη  χώρα  και  στον  οικονομικό  ευτελισμό.

Απέναντι  στο  οικονομικό  αδιέξοδο  που  έχουν  φέρει  τα  δύο  κόμματα  εξουσίας  τη  χώρα, η διέξοδος  είναι  πολιτική. Ο  Ελληνικός  λαός  έχει  δικαίωμα  να  διεκδικήσει  ένα  διαφορετικό  μέλλον,  και  πολύ  περισσότερο  οι  νέοι  της  χώρας  έχουν  το  δικαίωμα  να  διεκδικήσουν  μια  θέση  στη  χώρα τους  κι όχι  να  γίνουν  φυγάδες.   Έχουν  δικαίωμα  να  διεκδικήσουν,  θέση εργασίας  στην  χώρα  τους. Έχουν  δικαίωμα  να  διεκδικήσουν   ο παραγόμενος  πλούτος  της  χώρας  να  αποτελέσει  κοινωνικό  αγαθό  κι  όχι  στοιχείο  εκμετάλλευσης  του  διεθνούς  Κεφαλαίου  και του Τραπεζικού συστήματος.  Έχουν  δικαίωμα  να  διεκδικήσουν   την  Αξιοκρατία  που  διεκδικούσε  η  χώρα  από την  δεκαετία  του 1960, έχουν  δικαίωμα  να  διεκδικήσουν  την Παιδεία που  διεκδικούσε  η  γενιά  του  Πολυτεχνείου.

Στις  εκλογές  του  Νοεμβρίου  έχουμε  την  δυνατότητα  να  κάνουμε  μια  νέα  αρχή.  Έχουμε τη  δυνατότητα  να πάρουμε  τα  πράγματα  στα  χέρια  μας, σεβόμενοι  τους  κόπους  που  γενιές  Ελλήνων  δημιούργησαν  ένα  σημαντικό  κοινωνικό  πλούτο  και  να  στείλουμε  στην  Ιστορία  τα  κόμματα  του  ΠΑΣΟΚ  και  της  Ν.Δ  αλλά  και  όσους  βοήθησαν  να  ξεπουληθεί  η  χώρα.

* Ο Χρήστος Μάρκος είναι υποψήφιος  για  την  περιφέρεια  Στερεάς με  την

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ »